stixoi.info: Άγγελος της κόλασης

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Άγγελος της κόλασης

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!

Το λεωφορείο περίμενα από ώρα
μέσα στο κρύο κοιτούσα την ομίχλη
μα να το , το βλέπω , έφτασε τώρα
έφτασε για να με πάρει τώρα μακριά.

Μέσα του μπαίνω και χαμογελώ
στη θέση που γράφει το εισιτήριο κάθομαι
και τη βροχή κοιτώ.

Με ταξιδεύει στης καρδιάς το μονοπάτι
σε μέρη που η ψυχή μου λαχταρά να πα
για; να βρεθώ στων χεριών σου την αγκάλη
εκεί που ο κόσμος όλος με αγαπά.

Κοιτάζω τη βροχή , το πρόσωπό σου σχηματίζω
στου μυαλού μου κάθε άκρη κρυφή
βρίσκεσαι εσύ και της καρδιάς μου η φωνή.

Και να που έφτασα στην άλλη άκρη
μα η βροχή με συντροφεύει ακόμα
σε σκέφτομαι μέσα στη σιωπή μου
στα χείλη μου να τραγουδάς τ' αστέρια.

Της ευτυχίας μου τα εισιτήρια κρατώ
και η φωτογραφία σου να δεσπόζει απάνω
το πρόσωπό μου σκύβω , τα φιλώ
για να σ' ονειρευτώ την ώρα που σε φτάνω.

Και να που η μοίρα με έφερε μες το ταξί
σε σένα έρχομαι με τόση προσμονή.

Και έφτασα στην πόρτα σου εκείνη
μα η καρδιά μου με πρόδωσε και τρεμοσβήνει
το πρόσωπό σου στο παράθυρο ψάχνω
τη ατυχία κι αυτή πάντα να σε χάνω.

Ήρθα μα η πόρτα ήταν κλειστή
δε μ' άφηναν μάτια μου να μπω μέσα
μα έλιωνα ακούγοντας τη δική σου φωνή
σε άκουγα να τραγουδάς στης καρδιάς το τέρμα.

Και πόναγε η καρδιά μου στο άκουσμά σου
αχ μάτια μου δεν αντέχει η καρδιά μακριά σου.

Μα νίκησε το τόσο μου το πείσμα
την άνοιξα την πόρτα μα δε σ' είδα
μου λέγαν πως πρέπει να περιμένω
ήσουν στο βάθος εσύ λιγάκι κουρασμένος.

Κυλούσανε του ρολογιού οι δείκτες
τα μάτια μου τα μάγεψαν του ορίζοντα οι λύπες
κι ένας στεναγμός γέμισε το κορμί
η ζωή μου μακριά σου ένα ατελείωτο κελί.

Μα ξάφνου , το πρόσωπό σου τα μάτια μου ακουμπούν
ναι είσαι εσύ , χίλιες χαρές δε φτάνουν να το πουν.

Σε κοιτώ αγάπη μου βαθιά
να τραγουδάς στα χείλη μου , να γίνεσαι φωτιά.

Μα έφυγες και πάλι μες τη ζάλη
δεν άντεχα μονάχη να πεθάνω
για αυτό και σε κυνήγησα πριν με προλάβει
η μοίρα η κακιά και δε σε φτάνω.

Σαν άγγελος της κόλασης με είδες
μου χαμογέλασες γλυκά , στην αγκαλιά με πήρες
και τότε χάθηκε όλη η ντροπή
έγινε στάχτη μάτια μου , έγινε ζωή.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Μισιρλού

Γεωργία Μαυρονύχη-Μάλτα 30-07-2012 @ 13:43	Κάθε στίχος σου εικόνα Που παίρνει μορφή... ::love.:: ::wink.:: ::hug.::
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ 30-07-2012 @ 13:44	Σε ευχαριστώ αδερφούλα μου!!!!!!!!!!!!!!! ::love.::
Μαυρομαντηλού 30-07-2012 @ 17:03	Αμάν μέχρι να το διαβασω όλο η ψυχή μου πήγε κι ήρθε!!!!!!!!!!!!!!!!!! Με κοψοχόλιασες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ακόμα να συνέλθω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μια στο καρφί και μια στο πεταλο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Την τελευταία στιγμή επιτέλους οριστικοποιήθηκε. ΕΓΙΝΕ ΖΩΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αντε μπράβο βρε κορίτσι μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μα πόση μαεστρία έχει η πένα σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::love.::
kwstis orf--- 30-07-2012 @ 17:17	Πολυ ομορφο...Εκανα μαζι σου τη διαδρομη.... ::theos.::
Ηώς 30-07-2012 @ 17:50	η ζωή μου μακριά σου ένα ατελείωτο κελί..............πολύ καλό! ::hug.::
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ 30-07-2012 @ 21:03	Χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!Μαυρομαντηλού μου!!!!!!!!Οι μεγάλες αγάπες έχουν μεγάλο πόνο και σπουδαία διαδρομή αλλά αίσιο τέλος!!!!!! Να σαι καλά!!!!!!! ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ 30-07-2012 @ 21:17	Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά!!!!!!Με συγκινούν αφάνταστα τα σχόλιά σας!!!!!!!! ::love.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο