| |
ΠΑΡΑ ΤΡΙΧΑ ..
Η αδρεναλίνη είχε φτάσει στα ύψη, καθώς τα μάτια όλων είχανε στραφεί προς το πρώτο φως που όσο πλησίαζε μεγάλωνε απειλητικά.Ξφνικά,άρχισε ν αναβοσβήνει τους προβολείς του,καθώς γινότανε ορατό το περίγραμμα του.Μετα από λίγα λεπτά,η σειρήνα σταμάτησε να ηχεί και αντ αυτής κουδούνισε το «καβουρδιστήρι»..Το σήκωσε ένας απ τους δυο σμηνίτες που εφοδίαζαν τον τροφοδότη με βλήματα.Στη συνέχεια άρχισε να κραυγάζει σαν τρελός .«Ακυρον--Φίλια αεροσκάφη-ασφαλίστε τα αντιαεροπορικά!».Παπαγάλιζε στην κυριολεξία, όσα ακριβώς του μετέφεραν από την Διοίκηση της αντιαεροπορικής άμυνας.Ο επικεφαλής τότε μ ένα άλμα, πήδηξε απ το μεταλικό πλάτωμα που τον φιλοξενούσε επάνω στο αντιαεροπορικό και στη συνέχεια άρχισε να κραυγάζει κι εκείνος με τη σειρά του προς το άλλο αντιαεροπορικό και τα δύο τετράδυμα που είχε υπο την Διοίκηση του.«Ασφαλίστε τα όπλα, φίλια αεροσκάφη !».
Η επιβεβαίωση ήρθε με τον ήχο της σειρήνας που άρχισε να ηχεί και πάλι, αλλά αυτή τη φορά τη λήξη του συναγερμού, ενώ συγχρόνως άναβαν τα φώτα του διαδρόμου. Δεν άργησε να φανεί η πρώτη ντακότα, που "έπιασε" στην αρχή του διαδρόμου,αλλά στη συνέχεια φούλαρε τους κινητήρες,για να υπερπηδήσει ένα άδειο βαρέλι που προφανέστατα είχε τσουλίσει από κάποια ριπή τα ανέμου μέσα στο διάδρομο ,αποτελώντας θανάσιμο εμπόδιο . Στη συνέχειας αναπήδησε για λίγο και με αναστροφή των κινητήρων και κόβοντας ταχύτητα, μπήκε στον βοηθητικό διάδρομο.Ακολούθησαν στη συνέχεια άλλες δύο την ίδια πορεία με την πρώτη,χωρίς να χρειαστεί να υπερπηδήσουνε το βαρέλι, αφού φρόντισαν κάποιοι που ήτανε εκει κοντά , να τρέξουνε έγκαιρα και να το τσουλήσουνε στην άκρη του διαδρόμου. Αμέσως μετά έπεσε και πάλι η γνώριμη τους συσκότιση .
«Τους ηλίθιους, λίγο έλειψε να χτυπήσουμε τους δικούς μας» ,μονολόγησε απηυδισμένος, χωρίς όμως να γνωρίζει, ότι είχε επιβληθεί σιγή ασυρμάτου στ αεροπλάνα και ότι δεν υπήρχε επικοινωνία με τον πύργο ελέγχου.
Αφού πέρασε αυτή η λαχτάρα και όρισε τη διπλοσκοπιά,ξάπλωσε στον κυκλικό «τάφο» του μαζί με άλλα τέσσερα μέλη της διμοιρίας του. Το μόνο πιά που έσπαζε την απόλυτη σιγή , ήτανε όταν συναντιόντουσαν τα εξωτερικά περίπολα, με τα εσωτερικά κι αρχίζανε τα χαχανητά και το κουβεντολόι τους.
Ξημέρωσε και πάλι.Επιτέλους,ένα πλούσιο πρωινό τους περίμενε στο φυλάκιο.
Μαρμελάδα,βούτυρο,κουραμάνα,γάλα,αλλά και βραστά αυγά.Ολα τα καλούδια του κόσμου για τα πεινασμένα στρατά,που πέσανε με τα μούτρα στο φαγητό.Το μεσημέρι κύλισε ως συνήθως ,επι των όπλων, αλλά η λάσπη με την οποία είχανε πασαλείψει τα κράνη, τους ζωστήρες και τα ντόκς, είχε γίνει χώμα ,αφήνοντας να κυριαρχεί το μαύρο χρώμα του κάμελ επάνω τους.Το μεσημεριανό γεύμα, ήτανε αυτή τη φορά πιο πλούσιο από την προηγουμένη. Κοτόπουλο,πατάτες μπλούμ,κουραμάνα ,φέτα,καρπούζι,αλλά και…μαχαιροπήρουνα !.Το απόγευμα κύλισε ήσυχα χωρίς αιφνιδιασμούς,μέχρι την στιγμή που παρουσιάστηκε το θεριό μπροστά του.
Ητανε ένας δίμετρος Κρητίκαρος με βαριά φωνή και με βλέμμα θολό.
«Λέω να την κοπανήσω για λίγο κυρ Διμοιρίτη»,είπε με ύφος αποφασιστικό που δεν σήκωνε παρερμηνεία.
Σηκώθηκε απ την θέση του και τον κοίταξε κατ ευθείαν στα μάτια.Δεν είχε καλά ,καλά συνειδητοποιήσει τι ακριβώς εννοούσε λέγοντας «θα την κοπανήσω για λίγο». Όμως ο ίδιος τον έβγαλε απ τον κόπο,ώστε να μη ζητήσει εξηγήσεις.«Είμαι νιόπαντρος και μου λείπει η γυναίκα ,δεν αντέχω !»,είπε κοιτάζοντας στο κενό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
