| |
Εκκρεμότητες
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Σε γενικές γραμμές μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι σπαστικός άνθρωπος δηλαδή λατρεύω την τάξη και την καθαριότητα. Στο σπίτι αλλά και στην δουλειά μου συμμαζεύω, συγυρίζω, τακτοποιώ και ξανατακτοποιώ τα πράγματα γύρω μου. Βρίσκω αντικείμενα ξεχασμένα ,από τους συναδέλφους μου, τα βάζω στην άκρη για να τα ξαναβρούν ή τους τα δίνω ή τους τα φυλάω μέχρι να έρθουν. Ακόμα και στο ταχυδρομείο δεν μπορώ να αντισταθώ και μαζεύω τα σκόρπια χαρτάκια που κατακλύζουν τα τραπεζάκια και τα γκισέ.
Αυτή η τάση μου έχει προεκτάσεις και σε ότι αφορά τις εκκρεμότητες. Είναι τόσο μεγάλο το άγχος να μην αφήσω χρέη για το μέλλον ή να ξεχάσω κάτι που συχνά τις απαριθμώ στο ημερολόγιό μου. Αρρωσταίνω όταν δεν ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις και τις εκκρεμότητες μου. Φτιάχνω κατάλογο, με οικονομικές εκκρεμότητες και με αυτά που σχετίζονται με την οικογένεια και τους φίλους μου. Μεθοδικά και συστηματικά τσεκάρω ότι έχω προγραμματίσει να κάνω. Λογαριασμοί,rendes-vous, εφημερίες και τρεξίματα στις δημόσιες υπηρεσίες. Είμαι τόσο εγωίστρια που ενοχλούμε πολύ όταν ξεχνάω ή αφήνω κάτι χωρίς να έχω δώσει λύση. Δεν περιμένω ,από τους γύρω μου, να είναι όπως είμαι εγώ αλλά ενοχλούμε όταν πέφτω πάνω σε ανεύθυνους και επιπόλαιους ανθρώπους,ή σε κάποιους που αθετούν τον λόγω τους. Ξεχάσανε ή αδιαφόρησαν για αυτά που έπρεπε να κάνουν. Έχω συνηθίσει ,από μικρή, να είμαι έτσι και δεν θα αλλάξω με τίποτα. Αυτό σε πολλούς αρέσει όμως κάποιοι με κατακρίνουν. Οι εκκρεμότητες , δηλαδή οι διάφορες εργασίες που πρέπει κάποτε να γίνουν και οι διάφορες ιδέες ,που πρέπει να συζητηθούν και να υλοποιηθούν , είναι σε ατομικό επίπεδο και βαραίνουν αποκλειστικά κάποιον και την τσέπη του. Μερικές είναι μεγάλες ,επώδυνες στην εφαρμογή τους αλλά συνάμα και σημαντικές άλλες είναι μικρές και ανώδυνες. Σε περίπτωση που δεν μπορείς να ανταποκριθείς σε αυτές διακινδυνεύεις να κακό χαρακτηριστείς και να χλευαστείς από τους γύρω σου. Ζημιά μεγάλη, για τον εγωισμό σου αλλά συμβατή με την επιβίωσή σου. Θα ζήσεις .
Το κράτος ,με την εκάστοτε κυβέρνηση του διεκπεραιώνει πολλές υποθέσεις, προγράμματα και σχέδια αλλά οι περισσότερες δεν υλοποιούνται. Αργούν και μένουν σαν εκκρεμότητα για την επόμενη κυβέρνηση. Τι γίνεται όμως όταν το κράτος αφήνει άλυτες εκκρεμότητες, δείχνει αδιαφορία και αφήνει απλήρωτα χρέη για το μέλλον; Ένα παράδειγμα εκκρεμότητας που δεν βρήκε ακόμα λύση είναι η υπογεννητικότητα του λαού μας. Ένα φαινόμενο που είναι γνωστό από τις αρχές του 1990 αλλά υποτιμήθηκε από σχεδόν όλες τις υπηρεσίες του κράτους. Η μείωση του νόμιμου πληθυσμού της Ελλάδας (από 10.206.539 το 2001 σε 9.903.268 το 2011) δεν αποτελεί εκκρεμότητα του κράτους απέναντι σε μάς; Εδώ και δέκα χρόνια τα στοιχεία της καταγραφής πληθυσμού μας είναι άκρως ανησυχητικά. Λιγοστεύουμε επειδή οι ελληνίδες δεν τολμούνε να μείνουν έγκυες για να μην χάσουν την δουλειά τους. Οι θάνατοι των Ελλήνων ξεπερνούν τις γεννήσεις από Ελληνίδες μητέρες και η φυσική αύξηση του πληθυσμού της χώρας (γεννήσεις μείον θάνατοι) είναι μικρή (γύρω στις 40.000 ολόκληρη δεκαετία 2001-2010). Σε καμία απογραφή ως τώρα μετά το 1828 δεν είχαμε μείωση, ούτε καν σ’ αυτές που έγιναν το 1951 μετά την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, το 1961 και το 1981 μετά τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα. Αυτή η εκκρεμότητα στην ουσία είναι έγκλημα με πολλές αρνητικές συνέπειες. Υποχρέωση του κράτους δεν είναι να ξεκαθαρίσει ,με θάρρος, τις αιτίες ,να κλείσει τους παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς και να χαράξει μία δημοσιονομική πολιτική; Να δώσει προνόμια και μπόνους στις πολύτεκνες οικογένειες, να ενθαρρύνει και να επιβραβεύει την εγκυμοσύνη και όχι να την κυνηγάει. Για τι δεν ανησυχεί που θα καταντήσει να γίνει κράτος άτεκνης γης; Αν συνεχιστεί έτσι σε λίγες δεκαετίες θα εξαφανιστούμε ως λαός! Θα ζήσει η Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
