| |
Εμείς οι " άσημοι "...
φονιάδες της αγάπης...
τραγουδάμε παρά-φωνα...
ερωτοτροπούμε στο δοξάρι…
μιας άγνωστης μελωδίας…
ξεσκίζουμε τις σάρκες...
οι άκρες των δαχτύλων...
γλιστρούν σαν χέλια...
στον λαίμαργο κόλπο…
στις στύσης το ουράνιο τόξο…
εμπόλεμος εκστασιασμός …
διαπερνώντας τα κύτταρα…
με πύρινο ατσάλι...
Εμείς οι " άσημοι "...
κυνηγοί των ηδονών...
χαιρόμαστε τον έρωτα…
σε κουφάρια από βάρκες...
σχισμές βράχων…
αυτοβυθιζόμαστε στο γαλάζιο της θάλασσας…
η αλμύρα μεθά τα κορμιά…
γκρεμίζουμε τους δήθεν...
που ανοίγουν άψυχα τα πόδια...
εκσπερματώνοντας…
σε οίκους ανοχής…
χωρίς αισθήσεις…
χωρίς χάδια…
μιας νεκρής ηδονής…
Εμείς οι " άσημοι "...
σκοτώνουμε κι ανασταίνουμε την ζωή...
με γεύσεις από οργασμούς…
στα σπασμένα μας στομάχια...
πρόστυχα πάθη...
ασελγούν σε αμαρτίες…
κολασμένες επιθυμίες…
μην τρομάζετε...
πολιτικάντηδες ενός νεκρού κρεβατιού...
με σιδερωμένα σεντόνια…
νομοθετώντας το στείρο ήθος...
ενός νοσηρού δόγματος…
Εμείς οι " άσημοι "...
πηδά-με πάνω από τ' άψυχα κουφάρια σας...
δεμένα σε σκουριασμένες αλυσίδες...
ψεκάζοντας τα βρώμικα χνώτα σας...
ελεύθεροι…
τραγουδάμε γυμνοί στην βροχή...
διεισδύουμε τα κορμιά μας…
στα παγκάκια της πλατείας…
στο πλακόστρωτο…
στην σκιά της κολώνας…
Παντού…
Εμείς οι " άσημοι "...
αγνοούμε τον σφετερισμό...
των στάνταρ...
που νεκρώνουν τις αισθήσεις...
Υμνούμε τον έρωτα…
στο δάπεδο…
στο τραπέζι…
στον καναπέ που βλέπετε τηλεόραση…
στο γραφείο που διαβάζεται άρλεκιν…
στον πάγκο της κουζίνας…
που ανακατεύεται άνοστα φαγητά…
Εμείς οι " άσημοι "…
δεν έχουμε τόπο…
αγνοούμε τον χρόνο…
κολυμπάμε στο κόκκινο…
διψασμένα αγρίμια…
ανένταχτα αλάνια…
δεν περνάμε απέναντι απ’ τον Ναό…
δεν χτυπάμε διακριτικά την πόρτα…
την σπάμε με μανία…
ασεβείς κατακτητές…
λεηλατούμε τα εγκόσμια…
σκορπίζουμε θάνατο…
εξαντλούμε αντιστάσεις…
στα ματωμένα κορμιά…
κι ο Θεός Έρωτας…
παραδίδει το τρόπαιο…
Υποκλίνεται…
στις ασυδοσίας μας την πίστη…
που δεν εγκλωβίζεται…
σε γαμημένα σας στεγανά…
Στέλιος Κ,
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
