| |
Βρήκα ένα ύψωμα απ’ όπου φαινόταν ανεμπόδιστα η θάλασσα.
Μήτε ταράτσες σπιτιών μεσολαβούσαν ή κεραίες τηλεοράσεων
μήτε κι υπήρχανε νησιά σε εκείνη την λωρίδα που αιχμαλώτιζε το βλέμμα μου
μήτε και βράχοι παρατημένοι απ’ το θεό στο μέσο του πελάγους
προσκόμματα να θέσουν στην ενατένιση
μήτε ψαρόβαρκες να σκίζουν τα νερά,
μήτε καν γλάροι να σκιάζουν την απόσταση
από εμένα ως τη νοητή κυρτή γραμμή του ορίζοντα…
Κι έτσι μονάχα μπόρεσα να ορίσω μέσα στο μυαλό μου το αόριστο
εκείνο που δεν έχει αρχή, που έχει άπειρα τα τέλη
και να υποθέσω την ύπαρξη οριζόντων διαδοχικών
πίσω από εκείνον που μου παραδόθηκε ως μοναδικός
μα και να καταλάβω την πορεία της ζωής
Που όμοια ξεκινά από κάπου και κάπου καταλήγει πάλι αόριστα
Ίσως εκεί που σμίγει νοητά το κυανό του ουρανού
στο μπλάβο του πελάγους…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
