| |
Στην αυλή μου έχει φυτρώσει μια ιτιά
κάθε μέρα κοντά της πηγαίνω
και με τα τραγούδια μου τηνε μαραίνω
καθώς τον πόνο μου ακούγοντας, μαζί κι αυτή πονά
Τα τσακισμένα βλέπει τα φτερά μου
και τα γκρεμισμένα όνειρά μου
που για μια χαμένη μιλάνε χαρά
χαμένη, αφού τον διώχνει η αγκαλιά μου
Όταν τον συνάντησα πρώτη μου φορά
η ύπαρξη του με πλημμύρισε ανέλπιστη χαρά
μα γρήγορα είδα την αλήθεια
ότι στο πλάι του δεν θα'μαι ποτέ αληθινά
Και ναι ιτιά μου, η θύμησή του με πονά
κι η κάθε αυγή με δάκρυα μου γεμίζει την καρδιά
γι αυτό ένα μονάχα σου ζητώ
στο πλάι σου άσε με να αποκοιμηθώ
κι αν ποτέ απ'το λήθαργο μου θα βγω
να έχω πάψει να τον αγαπω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
