| |
Γνωρίζω πως περιβάλλομαι
δεν περιβάλω τον χώρο
θα μπορούσα
αν έμπαινα σ’ ένα κουτί
στα μέτρα τα δικά μου
θα ήταν αστείο
ένα κουτί
μέσα σ’ έρημους και θάλασσες
να το δέρνει ο αέρας
να το σκεπάζει η σκόνη
κάποτε θα σπάσει
και μέσα από μια χαραμάδα
απλώνεται ένας κόσμος
ή χάνεται ολότελα
ενισχύοντας το κουτί
με πιο δυνατό υλικό
ν’ αντέχει παραπάνω
ν’ αντέχει αυτά που δεν ορίζεις
η επιβίωση προϋποθέτει ζωή
η ζωή προϋποθέτει πάθος
μπορείς να το αισθανθείς
σε κάθε κρυφή ματιά απ την χαραμάδα
μια νύχτα που η καταχνιά
σε νανούριζε
στην αγκαλιά πυκνής ομίχλης
κι ο φόβος ντράπηκε να σε κοιτάξει
η σε μια ανατολή
στα μεσοπέλαγα της σκέψης
που το τι καταλαβαίνεις
ντύνεται στα πορφυρά
και παντρεύεται τον ήλιο
τότε αντλείς την ψυχή σου
απ ότι δεν σου δίνεται
κι ούτε σκέφτηκες ποτέ
να το ζητήσεις
απλά υπάρχεις
μέσα στην αιώνια σύνθεση
που συγκροτεί το υπαρκτό
με υπόκωφες συμπαντικές μελωδίες
δεν παραληρώ
αφηνιασμένος απ τον οίστρο μου
να διαλαλώ αλήθεια
το ξέρω πως είναι ψέμα
μα πάντα θα είμαι
μια νότα τους
να ευχαριστώ
αυτά που δεν ορίζω
γιατί μπορώ να δω
την πρώτη ηλιαχτίδα
να φέρνει τις επόμενες
και να πλημυρίζει με φώς
αυτό που λεν οι άνθρωποι
κόσμο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
