Κάθε φορά που εσένανε κοιτάζω
βλέπω στα ματια σου ένα σύννεφο βροχής.
Κάθε φορά που σε σένανε μιλάω πέρνω απάντηση τον ήχο της σιωπής.
Νίωθω πως θέλεις να ξεφύγεις πια από 'μένα.
Πως κάνεις όνειρα μονάχος σου να ζεις.
Και δε σου λέω κάθε τόσο πως πονάω
και ότι το ξέρω πως μια μέρα θα χαθείς.
Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει να συνέλθω,να καταλάβω πως εσύ με αγνοείς.
Και πως ποτέ δε θα γυρίσεις πάλι πίσω με ένα χαμόγελο να πεις , Με συγχωρείς ?
