| |
Τα χείλη σου, τα χείλη σου ,ας πούν μιά φορά την αλήθεια.
Μου λες με ζητάς, και κλαίς και πονάς, λες πως σου χω γίνει συνήθεια.
Μα δε σε πιστεύω ,ξέρεις τα λόγια να φτιάχνεις, και να με μπερδεύεις.
Για κοίτα με στα μάτια ,δεν θέλω να κλαίς ,και μη μου γελάς ,μη κοροιδεύεις.
Σταλιά ,σταλιά τα ρουφάω τα ψέματά σου, κι ας ξέρω τι κάνεις τίς ώρες που φεύγεις.
Δεν είναι το ψέμα σου αυτό, που κάθε βραδυά με σκοτώνει ,είναι που δεν υποφέρεις.
Κουράστηκα τα χρόνια μου μαζί σου να τα χάνω, να υπερβάλλω, να μη προλαβαίνω.
Μα ποτέ μη ξεχάσεις, πως κι εσυ θα πληρώσεις, θα έρθει η ώρα που δεν θα σε θέλω.
Δυστυχισμένος ,στα ποτήρια ξεσπάω, στης νύχτας τα μονοπάτια, εκεί τριγυρνάω.
Υπνο ελαφρύ και όνειρα γλυκά , κοιμήσου ελαφρά, κι εγώ θα φυλάω.
Καληνύχτα μωρό μου , καληνύχτα , στα χέρια σου κρατάς, μια καρδιά μιά ζωή.
Είσαι η αρχή ,το τέλος μου εσύ , η αδυναμία μου , μιά αγιάτρευτη πληγή ,πώς να γιατρευτεί
Τα χέρια μου ,σαν τα φύλλα που πέφτουν, μα μην νομίζεις πως εσύ , με λιώνεις.
Η φωτογραφία σου είναι , αυτή είναι , κάθε βραδυά μαζί με αυτή , με σκοτώνεις .
Σαν το λουλούδι, στα χέρια σου άφησα ,απλά , εγώ την καρδιά μου.
Για χάρη σου ήθελα , το φεγγάρι να κάψω , να δεί κι αυτό την φωτιά μου.
Μα για σένα , δεν άναψα , ούτε τα αστέρια , αφού αποδείχτηκες, σπίρτο βρεγμένο.
Κι ούτε μιά πέτρα , δεν βρήκες εκεί για να μπείς, μήπως κρυφτείς , φίδι απ τον κόρφο βγαλμένο.
Τρέχα και πάρε θυμιατά. πάρε και τα κεράκια, και κάθησε και γιόρτασε την νίκη τη μεγάλη.
Με δούλεψες , με χόρεψες , σε ένα ταψί δικό σου, όμως δεν το κατάλαβες , μα έχασες και πάλι.
Αν χρειαστεί θα γελάω ,και από μέσα μου ας πονάω , τόσα ένιωσες , τόσα έκανες.
Έλεγα πως για σένα, θα μπορούσα , να κάνω τα πάντα, μα πέρασες , προσπέρασες.
Μπράβο κι ας δακρύσω , μα δεν σε θέλω πίσω , ας μην ξανακερδίσω, το δίκιο μου να δείξω.
Έτσι θα μείνεις μιά μικρή , τι να σου πώ για άλλα , και τα λοιπά και τα λοιπά , τι να σου αποδείξω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
