| |
κάθομαι και κοιτάζω απ το μπαλκόνι...
σκέψεις περνένε απ'το μυαλό μου με ταχύτητα φωτός...
είναι τόσα πολλά γιατί και πώς...
κοιτάζω μα δεν κοιτάω...
ακούω αλλά δεν προσέχω...
τί ναι ναι άραγε αυτό...
τί με γυνάει πίσω...
τι με τραβάει μπροστά...
ένα κουβάρι μοιάζουν όλα...
ενα δωμάτιο γεμάτο ακαταστασία...
έτσι μοίαζει η ζωή μου...
κι εγώ νοιώθω τόσο δα μικρή...
ανύμπορη να κάνω κάτι...
κουράστηκα να παλεύω μια ζωή...
ξοδεύτηκα μέσα σε νεκρές αγάπες...
σπατάλησα χρόνο σε πράγματα ανούσια...
κουράστηκα να ελπίζω σε κάτι...
χάθηκα σ εναν κόσμο εχθρικό...
ξεχάστηκα σε λάθος παραμύθια...
κουράστηκα...
έχασα τη δύναμη μου σε δρόμους σκοτεινούς...
την άφησα κάπου μέσα στα σοκκάκια του μυαλού μου....
βαρέθηκα...
να τρέχω μες τους δρόμους βράδυ και πρωί...
να κυνηγάω ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά...
κουράστηκες κι εσύ...
βαρέθηκες νωρίς...
μα όλο ο δρόμος μας ανοίγεται μπροστά μας...
μια σπίθα ελπίδας γεννιεται μέσα απο της στάχτες μας...
ένα φώς ξεπροβάλλει σπ το μπαλκόνι...
κοίτα τον ήλιο που σου χαμογελάει...
άκου πως κελαηδάνε τα πουλιά...
δές τη χαρά μέσα σ ενα παιδικό χαμογελο...
μύρισε το άρωμα ενός τριαντάφυλλου...
νιώσε τη αύρα του Θεού...
γαλήνη...
ηρεμία...
κι όλα πέρνουν χρώμα...
τίποτα πιο σπουδαίο...
τίποταα πιο αληθινό...
τίποτα πιο σημαντικό...
τίποτα πιο μοναδικό...
απ την αγάπη του Χριστού ..
γιατί ο χριστός είναι η αγάπη...
είναι φώς...
είναι ελπίδα...
είναι δρόμος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
