| |
Πώς με κοιτάζει μ' απορία η βροχή
Λες και προσμένει από μένα απαντήσεις
Γιατί στους δρόμους σπαρταράει μια σιωπή
Που μου φωνάζει πως ποτέ δεν θα γυρίσεις ;...
Πώς με χλευάζει ο γαλάζιος ουρανός
Κι αυτά τα σύννεφα πώς ψάχνουνε το δάκρυ
Πώς με χωρίζει πια στα δύο ο κεραυνός
Προτού να κάψει τ' όνειρό μου σε μιαν άκρη...
Πώς με κερδίζει η λογική που σε λυγά
Πώς η ανάμνηση που έχτισες με διώχνει
Μοιάζεις με κείνον τον ανέλπιδο φυγά
Από μια δόλια φυλακή που τον στριμώχνει...
Πώς να σου κρύψω την δική μου συντριβή
Που κάθε βήμα μου το πίνουν τα πελάγη ;
Είναι σκληρή της μοναξιάς η αμοιβή
Σαν δεν ραγίζονται του έρωτα οι πάγοι...
4-2-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
