| |
| | Θα περάσουμε, θα περάσω |  | | |
Θα περάσουμε κι εμείς μια μέρα,
Όπως περνάει ο καπνός απ’τα τσιγάρα
Των περαστικών, όπως περνάνε τα σκυλιά που
Σέρνονται απ’ τη μια άκρη της πόλης
Στην άλλη, λες κι αλλάζουν στρατόπεδα,
Όπως τους αλήτες που περνάνε μπροστά
Απ’τα φώτα μέχρι να βρούνε μια σκοτεινή,
Ευρύχωρη γωνιά να κοιμηθούν.
Θα γέρνουν κι εμάς τα μάτια μας
Σαν αλυσοδεμένοι κρατούμενοι που
Ανταμώνουν για πρώτη φορά τα σκυλιά,
Τα τέρατα του Άδη, ίσως και τους εαυτούς τους.
Θα αλλάξουμε κι εμείς μια μέρα,
Θα πετάξουμε απ’το πετσί μας
Το ματωμένο νυφικό, το σκονισμένο κουστούμι,
Θα σβήσουμε απ’το κορμί μας
Τα αόρατα τατουάζ των στιγμών που πάντα,
Στην τελευταία βελονιά, μας άφηναν ανικανοποίητους.
Θα μας αφήσουν άφωνους οι αναμνήσεις
Που δεν ολοκληρώθηκαν γιατί ούτε κι εμείς
Είχαμε βρει την αρχή και το τέλος του κύκλου.
Ο κύκλος, θυμάσαι; Έλεγες κάποτε πως έβλεπες
Μόνο τετράγωνα,
Κι εγώ, κι εγώ ταξίδευα γύρω απ’τον κύκλο
Ενός παιδικού έρωτα που συναντά
Την ψυχοφθόρα εκδοχή του ενήλικου εαυτού του.
Κι εγώ ταξίδευα στις θάλασσες που εσύ
Δεν ήθελες να κολυμπήσουμε,
Έβαζα λίγο τα πόδια μου στο αρμυρό νερό
Κι ύστερα έτρεχα στην κορφή των βράχων
Ν’αγναντέψω το πέλαγος που φοβόμουν.
Θα περάσουμε κι εμείς μια μέρα,
Θα πούμε ένα ‘γεια’ κοφτό, ένα ‘πώς είστε’
Τυπικό, το γνωστό τυχαίο συναπάντημα.
Θα περάσω με το μπαστούνι μου
Μπροστά απ’τις αυλές του σπιτιού σου,
Να δω αν κάθεσαι ακόμα στη βεράντα,
Αν έμαθες να τρέχεις με το ποδήλατό σου
Ή ακόμα κινείσαι πέρα δώθε πάνω σ’αυτή
Την κινούμενη καρέκλα.
Θα περάσω να δω αν βρήκες χρόνο
Να διαβάσεις κάτω απ’το φεγγάρι
Το γράμμα μου που κιτρίνισε τελικά
Πιο πολύ απ’την πανσέληνο, πιο πολύ
Απ’τα κορμιά μας.
Δεν ξέρω αν εσύ θα βρεις το θάρρος
Να περάσεις απ’το κατώφλι του σπιτιού μου,
Να δεις αν γράφω ακόμα στίχους για να μην
Κλαίω συνεχώς μπροστά σου
Ή αν η απουσία σου
Μου έδωσε την αφορμή να ξεπεράσω
Τις κακές συνήθειες που έπνιγαν τα ήδη
Βαρυφορτωμένα, φορτισμένα όνειρά μου.
‘Ή αν η απουσία σου μου έδωσε την αφορμή
Να σε ξεπεράσω.
Θα περάσω σίγουρα από το τετράγωνο της λογικής μας,
Να δω αν η σκια μου είναι ακόμα εκεί,
αν κοιτάει ακόμα το ταβάνι του ουρανού,
μέσα στην παράλυση των τεσσάρων πλευρών,
των τεσσάρων τοίχων, των περιοριστικών συνόρων
μιας γης, μιας λέξης ανείπωτης, μιας πατρίδας ξένης.
Θα περάσω λοιπόν
Και θα περιμένω να δω αν τα κατάφερες τελικά
Να υπερπηδήσεις τα δικά σου νοητικά
Ανυπέρβλητα τείχη.
Θα περάσω λοιπόν,
Φορώντας κόκκινο, κατακόκκινο κραγιόν,
Να σου δώσω εκείνο το φιλί
Που ωρίμαζε μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια.
Θα περάσω λοιπόν,
Να σου πω πως οι άνθρωποι
Μαθαίνουν τελικά με τον καιρό
Πως οι περιπέτειες δεν χωράνε σε τετράγωνα,
Πως το κάθε βαγόνι που περνάει κουβαλάει
Τη δική του ιστορία, πως η ιστορία
Γράφεται χωρίς εμείς να ανοίξουμε χάρτες,
Να ξετρυπώσουμε πυξίδες, σχέδια αρχιτεκτονικά,
Ρολόγια, χρονόμετρα, κλεψύδρες.
Οι συμπτώσεις συνεχίζονται Μωρό μου,
Πολλαπλασιάζονται
Οι επιπτώσεις αν εμείς δεν βρούμε το χρόνο
Να στρίψουμε τελικά το τιμόνι.
Θα περάσω λοιπόν,
Μια μέρα –αλήθεια στο λέω-
θα περάσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Μαυρομαντηλού
25-08-2012 @ 17:21 | Πολλαπλασιάζονται
Οι επιπτώσεις αν εμείς δεν βρούμε το χρόνο
Να στρίψουμε τελικά το τιμόνι.
Θα περάσω λοιπόν,
Μια μέρα –αλήθεια στο λέω-
θα περάσω.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΣΤΡΙΨΕΙΣ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΟ'ΠΙΑΣΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ??????????????????????
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΛΕΩ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!! ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΛΕΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | kapnosa-v-ainigma
25-08-2012 @ 19:50 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
