| |
άφησε το μονοπάτι πίσω του...
με βήματα αργά και σταθερά...
δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω..
έφευγε..
άλλη μία φορά..
μόνος του..
χάθηκε η μορφή του σιγά σιγά...
δεν κοίταξε ούτε μιά στιγμή πίσω του...
ήθελε να κρυφτεί..
τα δάκρυα του πότιζαν το υγρό χώμα...
η βροχή έπεφτε ορμητικά πάνω του..
μα δεν τον ένοιαζε...
υπήρχε καταιγίδα στη ψυχή του..
ένας σπαραγμός ακουγόταν μές τη ησυχία του δάσους...
όσπου...
έχασα απ τη ματιά μου τη μορφή του..
είχε μείνει μόνο η αύρα του..
η τελευταία του αγκαλιά...
έμεινα εκεί...
ήθελα να τρέξω...
να τον προλάβω...
μα τα πόδια μου δεν με κρατούσαν...
δεν είχα δύναμη...
δεν είχα ζωή...
δεν είχα ψυχή...
μαζί του τα πήρε όλα..
λες κι ήθελε κάτι απο μένα...
κάθησα κάτω...
μες τη βροχή...
να κοιτάζω το κενό...
λές και περίμενα να φανεί ξανά..
το ξερα πολύ καλά...
το ένιωσα ήταν η τελευταία παρασταση της αγάπης μας...
άκουσα το τρίξιμο μιάς παλιάς πόρτας...
κ το θόρυβο που έκανε όταν έκλεισε...
ακόμα θυμάμαι την ένταση του...
κι ένα κλειδί να γυρνάει...
κλείδωθηκαν οι αναμνήσεις...
κδείδωσα το παρελθόν μας...
κλείδί...?
το πέταξα σε μια λίμνη...
για τις στιγμές που θα λυγίσω...
να μην γυρίσω πίσω...
όχι δεν έχω δύναμη...
δεν έχω ψυχή...
τα πήρες όλα...
δεν έχω καρδιά...
την κλείδωσα...
δεν έχω κουράγιο..
έφυγες μια φορά...
φεύγεις ξανά...
έφυγε η δύναμη μου...
ξεθώριασε τ όνειρο μας...
ξέφτισε η αγάπη μας..
και εμεινα εκεί...
κλείδωσα το παρελθόν...
σηκώθηκα...
κοντοστάθηκα...
έκλεισα τα μάτια...
κοίταξα τον ουρανό...
άφησα την πόρτα πίσω μου...
έκλεισα εκεί εμάς...
σφράγισα την αγάπη μας...
κι έφυγα τρέχοντας...
σταμάτησα..
λίγο πιο πέρα...
δίψασα...
με δίψασε η αγάπη σου...
μια λέξη ψυθίρισα...
αντίο...
είχα βγεί απ'το δάσος..
η βροχή είχε σταματήσει...
ένα ουράνιο τόξο πρόβαλλε στο γαλάζιο ουρανό...
σήκωσα το βλέμμα μου..
πήρα μια βαθιά ανάσα..
κ είπα...
΄οσες πόρτες κι αν έκλεισα στη ψυχή μου σα φυλαχτό θα σε κρατήσω..
όμως μια άλλη πόρτα θ ανοίξω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
