stixoi.info: τη ρώτησα, τη λεν' ,μου είπε ελπίδα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271233 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

τη ρώτησα, τη λεν' ,μου είπε ελπίδα

Κυρά, την ερωτούσα, σε ποιό τόπο
γεννήθηκες, και πού ‘χεις μεγαλώσει
και ‘κείνη, μ’ αποκρίθει όλο στόμφο
-στο χτύπο της καρδιάς που ΄χει παγώσει

με ρούχα αρχοντικά, καλοβαλμένη
περήφανη και πάντα στο σεργιάνι
της μοίρα της, βουλή, δεν υπομένει
να τρέχει μιά ζωή και ας μην φτάνει

σε τόπους και σε χρόνους σκοτεινούς
αυτόφωτη να φέγγει στο σκοτάδι
εκεί που ανθρώπου χάνεται ο νους
και μοιάζουν όλα γύρω με τον Άδη

μ’ όψη θεάς, αθάνατης, να στέκει
τα μάτια της, τυφλά, όταν την είδα
του κόσμου τα θεριά να κατατρέχει
τη ρώτησα, τη λέν’ , μου είπε ελπίδα.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..

Μαυρομαντηλού 29-08-2012 @ 18:50	ΚΑΙ ΘΕά ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ε, ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ?????????????????? ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ Ε??????????? ΑΥΤΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Akrivauthority 29-08-2012 @ 20:28	::1326.::::5156.::::1255.::
Ενιπεύς 29-08-2012 @ 22:06	Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία..... Όμορφο...
nadin1974 29-08-2012 @ 23:54	http://www.youtube.com/watch?v=O9Xdbs9lmYM&feature=player_detailpage

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο