| |
Ήθελε να ταξιδέψει το βράδυ εκείνο στον ουρανό.
Πέταξε με τη μηχανή και άφησε πίσω του ενοχή.
ʼσπρες λέξεις τρελές να γράφουνε σκληρό ροκ
απένθητης μουσικής πάνω σε μαύρο χαρτί.
«Για σένα! για να μην ποτέ ξεχάσεις, πόνος τι θα πει».
Ήθελα να γεννήσω ζωή, ήθελα να χαρίσω ζωή.
Ήθελα ένα θαύμα και έγινε, χωρίς να αξιώσω ανταμοιβή.
Μονάχα ένα τατουάζ στο μέρος της καρδιάς με το όνομα του.
Όταν τον γνώρισα, τα μάτια του αναγνώρισα. Ήταν ίδιος εκείνος.
Ήταν Φλεβάρης 5 του 67, ή μήπως του 79, νομίζω ήταν του 2003
την ώρα που τελείωνε η πορεία των αστεριών
και άρχιζε η παρέλαση καημών
.
Και τώρα
.τι γίνεται; Τώρα η παρέλαση συνεχίζεται
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
