| |
Τη ζωη μου τη ξοδεψα
στην αβυσσο της προσδοκιας
το καημο τον βολεψα
ναχει τη θεση της αγωνιας
Σε δρομους μονοπατια
τριγυρνω,ονειρων γαλανων
με δαιμονα στα μαυρισμενα ματια
τοσων και ροσων στεναγμων
Ποσες λιποθυμες βραδιες
μακρυνα ταξιδια με φτερα
νυχτερια σε οχθες και στεριες
με ποτισαν κρασι μεταλαβια
Ποσο μερακι μου κρυφο
μευθαει στις φλεβες μου και τρεχει
χορευει στων ονειρων το ρυθμο
μες στη ψυχη μου που αντεχει
Δεν ησουνα αγαπη περαστικη
μια λαμπερη στην ερημια μου ακτιδα
μεσ στη ζωη μου εισαι τη σκληρη
η πιο τρυφερη σελιδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
