| |
monajia
05-09-2012 @ 15:22 | ΕΞΟΧΟ.......................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | anuya
05-09-2012 @ 16:57 | σου έστειλα ένα προσωπικό μήνυμα σήμερα, παρακαλώ διάβασέτο.
όσο γι αυτό, τί να πεί κανείς; Άλλοι έχουν το όνομα "φιλόλογοι", εσύ έχεις τη χάρη.
σημείωση: εκάρης =κουρεύτηκες. | | mipezia
05-09-2012 @ 18:14 | όμορφο !!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
05-09-2012 @ 21:17 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ptoumassis
05-09-2012 @ 23:53 | Πράγματι "εκάρης" σημαίνει "κουρεύτηκες". Μιλώ για την μοναστική κουρά... Έχει κι ο Ελύτης γράψει έναν στίχο που λέει: "Θα καρώ Μοναχός"...
Μιας και κάνω σχόλιο, ας δω μήπως υπάρχει κάτι άλλο ερμηνευτικά........ Θωπεία = χάδι, ηρώτων = ρωτούσαν, εντροπία = το απόλυτο χάος ή η απόλυτη τάξη (στο υπέρτατο σημείο τους γίνονται ένα), πού πήα = πού πήγα, Εωθινών = πρωινών (εδώ κάνω λογοπαίγνιο με τη λέξη έως που αρχ. σημαίνει αυγή και ο Εωσφόρος έχει ως πρώτο συνθετικό την ίδια λέξη). | | Denis
06-09-2012 @ 22:22 | Παναγιώτη, στέκω με δέος ενώπιον κι αυτού του θαύματός σου! Διαβάζοντας τα ποιήματά σου, προσωπικά, αισθάνομαι και δηλώνω απλός ανήσυχος στιχοπλόκος και τίποτε παραπάνω...
Μού άρεσε πολύ και το ''Happy end'', που, όμως, αν δεν σφάλω, δυστυχώς απέσυρες, αν και προσφερόταν πολύ περισσότερο προς μελοποίηση από το παρόν, το οποίο περιέχει, πέραν άλλων, κι αρκετούς τύπους της καθαρεύουσας...
Το ''πήα'' παραπέμπει στον Καβάφη και το ''κωπία'' στον Παπαδιαμάντη!
Τώρα, βέβαια, το ''πύο(ν)'' ίσως και να στερείται πληθυντικού, αλλά η Ποίηση μπορεί να δημιουργεί νέες λέξεις, πόσω μάλλον νέους γραμματικούς τύπους, αρκεί να είναι δόκιμοι, με την έννοια να έχουν τη δύναμη να επικρατήσουν στην κοινή χρήση, είτε στην προφορική ομιλία, είτε στον γραπτό λόγο, λογοτεχνικό ή μη... Εν προκειμένω, πάντως, το προσωπικό μου γλωσσικό ένστικτο κάπως αμφιβάλλει, για να είμαι απολύτως ειλικρινής... Σε κάθε περίπτωση, η συχνότητα και το είδος της χρήσης κάθε νέου τύπου είναι ικανά να τον καθιερώσουν στη συλλογική γλωσσική και λογοτεχνική συνείδηση... Στο κάτω - κάτω, αποδεχόμαστε τα ''αίματα'' (''... κι έτρεχαν τα αίματα μεσ' στα κλεισορρέματα...'', γράφει κάπου ο Γκάτσος)... Γιατί όχι, κατ' αναλογίαν, και τα ''πύα''...
Επίσης, εντύπωση μου προξένησε το ''αλλοθρησκείς'' αντί του ''αλλόθρησκοι''... Άραγε, κατά το ''αλλοεθνείς'';
Τέλος, το ''ξυπόλητη'' έτσι το έγραφα κι εγώ μέχρι πρότινος... Ώσπου, εντελώς τυχαία προ καιρού, διάβασα στον Μπαμπινιώτη, ότι προέρχεται, λέει, από τα ''εξ + υπό + λύω'', εξ ου και η τρίτη συλλαβή γράφεται με -υ- : ''ξυπόλυτη''...
Ένας φιλόλογος ίσως να μπορούσε να μας βοηθήσει περισσότερα στα παραπάνω ζητήματα, που έχουν ευρύτερη, νομίζω, σημασία...
Καλό ξημέρωμα, φίλε! | | Υπερευαισθητηρας
14-09-2012 @ 13:13 | Μ αρέσει πολύ το λογοπαίγνιο και συμπληρώνω κάτι. Εωσφορος είναι αυτός που φέρνει φως, το ίδιο και η αυγή. Ομως, αφότου έπεσε, φέρνει σκοτάδι, όπως η αυγή στο αριστούργημά σου έφερε αγκαλιές πειρατών. | | θαλασσοπούλι
11-03-2013 @ 15:49 | Μπράβο σου!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
