nadin1974
05-09-2012 @ 17:28 | Αλήθεια αγάπησα πολύ, με ηδονή και πάθος,
τα σύγνεφα τα γαλανά και τα ξερά πηγάδια
όπου έριχνα με στεναγμό - απύθμενο το βάθος-
τους στίχους μου σαν μέθαγα της λευτεριάς τα βράδυα!!!
Αλέξανδρε...
τα σκουλήκια...προκάλεσαν ανθοφορία πανέμορφων στίχων!!! | |
monajia
05-09-2012 @ 17:38 | Τις θάλασσες μισώ και τις στεριές φοβούμαι
Σκουλήκια μεταξιού πως την ψυχή μου τρων.
Πεθαίνουνε οι γέροντες, πού κάλαντα να πούμε;
Στην αγκαλιά των τύψεων μ’ αρέσει να τρυπών’.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
dr.rockthan
05-09-2012 @ 18:19 | εξοχο!!! εμμετρο και με βαρυ νοημα!!! ευγε!!!!!!!! | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
05-09-2012 @ 18:19 | ::yes.:: ::yes.:: | |
heardline
05-09-2012 @ 19:05 | Δεν το κατάλαβα το ποίημά σου, αν θες μπορείς να κάνεις μια επεξήγηση συμβόλων και μεταφορών θα ήταν χρήσιμη........... | |
Αγνή
05-09-2012 @ 19:39 | πόσο αφόρητα γελοίος έχεις γίνει heardline,
γιά το κάθε ποίημα που σχολιάζεις αφιερώνεις
ένα λεπτό, ελπίζω όλοι να σε πετάξουν έξω,
ας σε κρατήσουν μόνο οι κοψομεσάκηδες γιά
να δείχνουν ότι είναι υπεράνω | |
Μαυρομαντηλού
05-09-2012 @ 19:55 | Ανατριχιαστικό και γεμάτο πάθος για ζωή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κι απ’ τη φωτιά στερνή φορά σαν καίγομαι,
των σκουληκιών νερό μου φτάνει για να σβήσω.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~~~~~ Αυτό θα πει να καίγεσαι ως το τέλος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Αλέξανδρος
06-09-2012 @ 19:04 | Ευχαριστώ πολύ, να είστε καλά.
Heardline, ομολογουμένως παράδοξο και καθόλου κοινότοπο το αίτημά σου για τα δεδομένα του χώρου που μας φιλοξενεί (αν το 'χει κάνει και κάποιος άλλος, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη). Κατανοώ απόλυτα τη λογική σου αλλά αν κι οι περισσότεροι εξ ημών δεν είμαστε ποιητές, σίγουρα κάτι έχουμε στο μυαλό μας όταν γράφουμε (αλλιώς πως θα το κάναμε), οπότε:
α) δε βρίσκω το λόγο να το κάνω αφού πιστεύω πως τα περισσότερα είναι σαφή καθώς αποτελεί το τελευταίο μέρος μιας σειράς ποιημάτων συνδεόμενων που έχουν κάποια λογική και συνοχή μεταξύ των.
β) αρνούμαι να προβώ σε μία συγκεκριμένη ανάλυση του ποιήματός μου καθώς μου φέρνει στο μυαλό τη διδακτική διαδικασία της λογοτεχνίας στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια όπου ο μαθητής σχεδόν τιμωρείται εφόσον παρεκκλίνει της "αψεγάδιαστης" γραμμής των καθηγητών και αφήσει τη φαντασία του να δουλέψει για να ερμηνεύσει μια λογοτεχνική δημιουργία κι ως εκ τούτου:
γ) προτιμώ ο καθείς που μπαίνει στον κόπο να με διαβάσει, να καταλάβει αυτό που ο ίδιος θέλει, όπως το θέλει, σε αδρές γραμμές να τον αγγίζει με τον τρόπο που ο ίδιος έκων ή άκων επιθυμεί.
Συγγνώμη αν κούρασα | |
Tessi
19-12-2012 @ 17:31 | όπου έριχνα με στεναγμό – απύθμενο το βάθος –
τους στίχους μου σαν μέθαγα της λευτεριάς τα βράδυα.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
Tessi
19-12-2012 @ 17:33 | γ) προτιμώ ο καθείς που μπαίνει στον κόπο να με διαβάσει, να καταλάβει αυτό που ο ίδιος θέλει, όπως το θέλει, σε αδρές γραμμές να τον αγγίζει με τον τρόπο που ο ίδιος έκων ή άκων επιθυμεί... (συμφωνώ απόλυτα!!)
::yes.:: ::yes.:: | |
Αλέξανδρος
21-12-2012 @ 16:51 | Τέσσυ σ' ευχαριστώ θερμά και ειλικρινά τόσο που αφιέρωσες χρόνο να με διαβάσεις όσο και για τα σχόλιά σου. Ελπίζω να άξιζε τον κόπο. Καλές γιορτές σου εύχομαι (όπως και σε όλους/ες). | |
 |
