| |
| | Η δυστυχία μένει Σολωμού και γωνία |  | | |
Η δυστυχία μένει Σολωμού και γωνία
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Περάσανε οι ημέρες της ΄΄σκούπας΄΄ και της κάθαρσης στους δρόμους μας. Άλλωστε τότε ήταν η Αθήνα σχεδόν άδεια. Τώρα βλέπεις την δυστυχία σε όλη την έκταση της σε κεντρικό μέρος της Αθήνας, δέκα μέτρα πιο κάτω από το παλιό στέκι τους που ήταν στην διασταύρωση Τοσίτσα και Πατησίων. Αντικρίζεις την κατάντια και την εξαθλίωση. Μένεις άφωνος και καθηλώνεσαι από την εικόνα των πεσμένων στην άσφαλτο σωμάτων. Είκοσι χρήστες συγκεντρωμένοι γύρω από την γωνία Σολομού και Γ΄ Σεπτεμβρίου. Μία διάχυτη νευρικότητα στην ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με μία αφόρητη δυσοσμία σου υπενθυμίζουν ότι πρέπει να φύγεις. Μία αόρατη απειλή σε κάνει να επισπεύσεις τα βήματα. Μία κοπέλα, με εμφανή σημάδια χρήσης πάνω στο ασκητικό της σώμα, αναζητούσε μάταια κάτι στο πεζοδρόμιο. Ένας νέος μισολιπόθυμος ξαπλωμένος στο έδαφος αγκάλιαζε στοργικά τα σύνεργα του θανάτου, άλλος ΄΄ρουφούσε΄΄ την νοθευμένη δόση του στο τηλεφωνικό θάλαμο. Ξένοι και ντόπιοι ενωμένοι συνάμα ΄΄ όμηροι ΄΄ ίδιων ουσιών. Μάτια πύρινα από την απόγνωση της στέρησης. Μάτια θαμπά, αδύναμα να καταλάβουν αν είναι μέρα ή νύχτα. Μάτια παγωμένα ,δίχως ελπίδα και όνειρα. να ατενίζουν ένα ανύπαρκτο μέλλον. Οι περαστικοί προτιμούσανε να περάσουν στο απέναντι πεζόδρομο. Αποφασισμένοι να κρατήσουν αποστάσεις ασφαλείας. Αδιάφοροι και ανώτεροι. Βιαστικοί αποφεύγουν να κοιτάξουν από κοντά την ανθρώπινη δυστυχία. Μπροστά στα καταστήματα τους βλέπεις τους άπρακτους μαγαζάτορες της περιοχής να βρίζουν την ώρα και την στιγμή που οι χρήστες αλλάξανε ΄΄στέκι΄΄.
Ζούμε σε μία Ευρώπη που βασανίζεται από την οικονομική κρίση και όλοι περνάμε δύσκολες ημέρες. Κανένας δεν ζει όπως πριν δύο χρόνια και η Ελλάδα συγκεντρώνει περίπου δύο εκατομμύρια ανέργους. Η κρίση και η λιτότητα βοήθησε, πολλούς από εμάς, να συμφιλιωθούμε με τους συνανθρώπους μας και να καταλάβουμε ότι μέσα από αυτό το πρόβλημα δεν ήμαστε μόνοι. Αναγκαστικά αλλάξαμε γίναμε πιο ευαίσθητοι και πιο άνθρωποι. Επικοινωνούμε πιο εύκολα, με τους άλλους .Βοηθάμε πιο εύκολα κάποιον που χρεοκόπησε, τον νοιώθουμε και δεν το χλευάζουμε όπως κάναμε κάποτε. Αλλάξαμε επιλογές σε ότι αφορά τις συναναστροφές μας. Γυρνάμε στα παλιά μας στέκια ,συγκεντρωνόμαστε στα σπίτια των φίλων αναζητώντας την φιλία και την ανθρώπινη ζεστασιά. Ενώ έχουμε κατανόηση για τους ναρκομανείς αποφεύγουμε συστηματικά να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Ξέρουμε ότι είναι μία κοινωνική ασθένεια. Φοβόμαστε την δέσμευση μαζί τους πιστεύοντας ότι η ντρόγκα είναι μία κολλητική ασθένεια. Όλοι έχουμε κάποια προβλήματα υγείας με άγνωστη, για μάς έκβαση. Αντιμετωπίζουμε πολλές φορές ασθένειες που κόβουν την πορεία μας στην μέση. Δεν έχουμε όμως υπογράψει αυτό το συμβόλαιο θανάτου. Δεν έχουμε την μόνιμη δέσμευση με ουσίες που σκοτώνουν. Η εικόνα που συναντάς ,στους δρόμους της Αθήνας και η κυβερνητική αδράνεια απέναντι στους ναρκομανείς δεν μπορεί να μην σε προβληματίσει. Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται σε τέτοια απόγνωση; Αναρωτιέμαι πως θα ενταχτούν αυτοί οι άνθρωποι και σε ποιά προγράμματα ΄΄ χωράνε ΄΄;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
heardline
06-09-2012 @ 19:02 | Κάντο σε στίχους, μετα-ποίησέ το μας να σε διαβάσουμε μπρε........ | | jenny
07-09-2012 @ 17:12 |
Η δυστυχία μένει
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Έλα να δεις των ανθρώπων δυστυχία
στην οδό Σολομού και γωνία
ψυχές σέρνονται χάμω , μάτια φωτιά
πάνω στα σύνεργα σώματα κυρτά
Σύριγγες , σκόνη καλούν το τέλος κοντά
Αύριο θα ζήσουνε παρόλα αυτά
ψυχές χάρτινα σπίτια πέφτουν χαμηλά
στο αίμα τους ο θάνατος κυλά
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
