| |
Μιά πέτρα μαγική
Κρατώντας στο χέρι
Κι ένα μαχαίρι
Στη καρδιά μπηγμένο
Πνιγμένο λάγνο όνειρο
Σε βάμμα ηλιοτροπίου
Στην άκρη του τοπίου.
Κράμα μετάλλων
Λάμα χρυσή
Στιλπνής υφής
Της οροφής ψηφιδωτό βυζαντινό
Της Εκκλησίας της Αγίας
Της κουρασμένης μορφής του θόλου
Άνευ δόλου
Εγκλήματα τρία.
Λατρευτικό τοτέμ
Των Βεδουίνων της ερήμου
Της ερήμου
Που 'ναι η χώρα που ζούμε
Η γκρίζα χώρα της Ουτοπίας
Μέσα στη δίνη των ρευμάτων
Ηλεκτρικών ηχοκυμάτων
Και των λεπτών νημάτων
Που τα μέλη μας κατευθύνουν
Και φθίνουν οι αγάπες
Και φθίνουν οι αισθήσεις
Ευθυτενή αγάλματα λευκα
Υψώνονται στους αιθέρες
Μετρώ τις μέρες
Και τις νύχτες
Και τις συχνότητες που εκπέμπεις
Όταν σπαραχτικά θρηνείς
Για τους χαμένους Σταυροφόρους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
