| |
Καλημέρα !
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Την ευχή την άκουσα πρωί ,πρωί στην Αίγινα όταν περνώντας από την παραλιακή συνάντησα την Νεκταρία. Μία ιδιαίτερα δυναμική και χαμογελαστή γυναίκα. Μπροστά στα καφάσια της ανεβοκατέβαινε γοργά από το καΐκι για να προλάβει τους πελάτες. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έτσι βγάζει το ψωμί της και θεωρεί ότι μια καλημέρα την δικαιούται όποιος έχει ακόμα γερό το σώμα και την ψυχή του. Δεν κοστίζει τίποτα να την πεις ,από εκεί και πέρα ,στο βαθμό που σου αναλογεί θα δώσεις την μάχη σου για να ζήσεις εσύ και η οικογένεια σου. Αξία έχει η προσπάθεια που κάνει και όχι το αποτέλεσμα.
Την καλημέρα την είδα και σε τέσσερις διαφορετικές εκδοχές, καδραρισμένη ή σε μαξιλαροθήκη. Σε σχεδόν όλα τα σπίτια συναντούσες τέτοια κεντητά. Εδώ μάλιστα είδα και ένα με καλησπέρα. Στο Λαογραφικό μουσείο της Αίγινας ,που στεγάζεται σε νεοκλασικό κτίριο του 1828, που κληροδότησε στο Δήμο της Αίγινας η Πολύμνια Ηρειώτη Θωμάκου, κόρη του Παναγή Ηρειώτη, ο οποίος ήταν διδάκτωρ Φιλολογίας, Αρχαιολόγος, Λαογράφος και επί σειρά ετών Διευθυντής του Σχολαρχείου της Αίγινας. Ανέβηκα στο πρώτο όροφο και αντίκρισα έναν μικρό θησαυρό. Αντικείμενα μεγάλης ή μικρής οικονομικής αξίας αλλά σαφέστατα μεγάλης συναισθηματικής αξίας. Είδα ,σε φωτογραφία και την Πολύμνια, μαυροντυμένη σοβαρή και σχολαστική . Οικογενειακά κειμήλια ,σκεύη οικιακής χρήσεως, έπιπλα και ρούχα που ανήκανε στους παππούδες και τις γιαγιάδες των δωρητών κοσμούσανε τους χώρους του μουσείου. Εντυπωσιάστηκα από την σωστή και αυστηρή τήρηση των κανόνων αυθεντικότητας κάποιων αντικειμένων. Η στολή του στρατηγού δίπλα στην φωτογραφία του σε μία επίσημη εκδήλωση. Το Αστικό Αιγινήτικο σπίτι ενός εύπορου φιλότεχνου και καλλιεργημένου ανθρώπου σου δίνει πολλά στοιχεία για τον τρόπο που ζούσαν οι αιγινήτες. Η αισθητική του χώρου με τις καινούργιες επιρροές σε έπιπλα και γκαρνταρόμπες (γυναικείες μοντέρνες ενδυμασίες από την Κωνσταντινούπολη)αλλά και με βαθιές ρίζες στην παράδοση(τοπικές φορεσιές γυναικών και ανδρών του νησιού) προσθέτουν αξία άσχετα αν το μουσείο στεγάζεται σε τόσο μικρό χώρο. Είδα και μια παραδοσιακή γυναικεία στολή από την Θράκη. Ιδιαίτερα όμορφες ήταν οι Αιγινήτικες δαντέλες δηλαδή το κουσούμι( cousu main =χειροποίητο κέντημα). Η μόδα των βελγικών δαντελών είχε περάσει, με μεγάλη επιτυχία στην Αίγινα όπου και καθιερώθηκε .Θαύμασα το κοπανέλι ένα κυλινδρικό βαρελάκι-μαξιλαράκι πάνω στο οποίο απλώνονταν οι λεπτές κλωστές που στην άκρη τους είχανε δεμένο ένα λεπτό ξύλο για να διευκολύνουν το πλέξιμο της δαντέλας. Αξιόλογη η προσπάθεια των αιγινητών να συγκεντρώσου αντικείμενα του 1880, που μάλιστα συνεχίζεται και στις ημέρες μας. Μία σαλοτραπεζαρία σε άριστη κατάσταση πάνω στην οποία είχανε γευματίσει περίπου τέσσερις γενιές είχε δωριστεί πριν μερικές εβδομάδες. Τέτοιες αξιόλογες προσπάθειες που βασίζονται κυρίως σε δωρητές και ανθρώπους που έχουν βαθειά μέσα τους ριζωμένη την παράδοση έχω συναντήσει και στην Αλεξανδρούπολη και στην Ιαλοβα .Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν ξεχνάνε την ιστορία μας. Δεν μπορείς να προσχωρήσεις στο παρόν και στο μέλλον αν δεν ξέρεις και δεν πατάς γερά στο παρελθόν σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
