| |
Πάνω στο τσιμέντο δε μιλούν τα βήματα
μοναχά κουρνιάζουν μια στιγμή
κι ύστερα πάλι φεύγουν για ταξίδι
χωρίς προορισμό φριχτά να σε καλεί.
Οι περαστικοί σκυφτοί δε σου μιλάνε
κοιτούν κι αυτοί πως περνάνε οι σκιές
που δίπλα τους προσπερνούν ή μένουν
καθώς φυλάν σκοπιά στις θύμησες.
Έχει νυχτώσει πια καλά στην πόλη
μα χαλάσαν τα ρολόγια των περαστικών
και στο δρόμο σα σε εκκλησιά πηγαίνουν
με το βήμα σα θυμίαμα σε πανηγύρι ευχών.
Τα βλέμματα κενά βαδίζουν τέτοια ώρα,
τα οδηγεί το πρώτο αστέρι στα τυφλά
κι άμα συναντήσουν τοίχο δε γυρνούν
να δουν μήπως για κάτι άγνωστο μιλά.
Μόνο κάποτε σ' ένα σοκάκι δίχως φως
ένας περαστικός διαβαίνει και γυρνά
να δει το σύνθημα στον τοίχο που μιλάει
για ένα ταξίδι που θα γίνει μόνο μια φορά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
