| |
| | Έχε γεια |  | | | Ταξινόμηση κι όχι επιστροφή! | | |
Μονότονα που ο χρόνος διαπερνά,
Ψυχές και δέρματα. Σαν διεκπεραιωτής.
Αυτής της άνωθεν δοθείσας εντολής,
Που εκτελείται συγκαταβατικά.
Κι οι άνθρωποι, στα δύο διπλωμένοι,
Μέσα στον πόνο βυθισμένοι που πονούν,
-Δες τους- Ελπίζουν που και που και αγαπούν,
Πάνω απ' το χώμα που ζουν οι κοιμισμένοι.
Μα η μοίρα είναι ίδια και προσμένει,
Πλάι στου δρόμου την αφόρητη βουή.
-Κρύβουν μια πίκρα οι τερματικοί σταθμοί,
Κι απόψε μ' αγκαλιάζεις δακρυσμένη-.
Στον τόπο αυτό ανθίζει η μοναξιά,
Όνειρα θλίψης μου έστησαν παγίδα.
Δεν έχω πια τσιγάρο, ούτε πατρίδα,
Ελπίδα, για ν' ανοίξω τα φτερά.
Γι' αυτό σου γνέφω το αντίο βιαστικά,
Φωνάζουν το όνομά μου οι ανέμοι,
Κι εσύ που με αγαπάς φαρμακωμένη,
Με ένα φιλί σου πες μου το «έχε γεια».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Θάνο, αυτή η απώλεια ποτέ δεν θα γίνει συνήθειά μας...3/9/2016 | | | |
|
nadin1974
10-09-2012 @ 05:34 | ....Κι εσύ που με αγαπάς φαρμακωμένη,
Με ένα φιλί σου πες μου το ''έχε γεια''....
::sad.:: | | monajia
10-09-2012 @ 07:26 | Στον τόπο αυτό ανθίζει η μοναξιά,
Όνειρα θλίψης μου έστησαν παγίδα.
Δεν έχω πια τσιγάρο, ούτε πατρίδα,
Ελπίδα, για ν' ανοίξω τα φτερά.
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Plannet Voice
10-09-2012 @ 16:11 | Πολύ πολύωραίο...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
