Χθες ένιωσα ένα σύρσιμο...
τόσο βαθύ που ξύπνησε ο λήθαργος...
αφόπλισε τα χέρια του από τα σπλάχνα μου...
επ-ανά-σταση με άγριες σιωπές...
εφιάλτες πρόβαλαν στην ανύπαρκτη όραση...
φοβόμουν μαζί της...
αργούσε το ξημέρωμα...
σε μια γωνιά προσ-ευχόμαστε...
μονάχα μια κουκουβάγια χτύπησε το τζάμι...
αποκοιμήθηκα μ' ένα ράγισμα...
κι έναν παγετό...
στο όνειρο...
στην αόρατη λάμψη...
μονάχα καταιγίδες...
απειλούσαν την σκεπή...
κι ήμουν μόνος...
συντροφιά μ' ένα δάκρυ...
