stixoi.info: Η γέννηση του σύμπαντος

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η γέννηση του σύμπαντος

Απ’ του ερέβους την αγκαλιά χυμάει ξαφνικά μια λάμψη γερή
Και χέρια στιβαρά πλάθουν σαν το ζυμάρι μετέωρα σώματα
Από το μέτωπο φωτερές στάλες πέφτουν σαν κρυστάλλινη βροχή
Και μια φωνή μελωδική σιγοψιθυρίζει άπειρα ονόματα.

Το απόλυτο κενό γεμίζει ύλη και ενέργεια σαν το μπαλόνι
Κι ο κοσμικός χώρος αρχίζει βαθμηδόν να παίρνει το σχήμα του
Στου δημιουργού την ψυχή μια χαριτόβρυτη γαριφαλιά φυτρώνει
Και περιστέρια αμόλευτα τρέφονται μες στα μακριά γένια του.

Το καράβι του χρόνου ξεκινάει ένα ταξίδι δίχως τελειωμό
Κι οι πύλες της απεραντοσύνης ανοίγουν διάπλατα σαν πέταλα
Του όλου τα πράγματα δένονται με τρόπο σοφό κι αρμονικό
Κι η μουσικότητα πλημμυρίζει μ’ ηχοχρώματα ανέφελα.

Τ’ άστρα ανάβουν σαν κεριά κι έκτοτε μαγεύουν τα μάτια
Τα πηχτά σκοτάδια λιώνουν μες στο φλεγόμενο καταποτήρα
Απ’ τους πυρήνες της φωτιάς ορμούν ερυθρά δαιμονισμένα άτια
Και τα λόγια τα θεϊκά σαρκώνονται μες στη γαλατένια σπείρα.

Εκεί σε μια άκρια στέκει μια σφαίρα γαλάζια όλο ζωντάνια
Οι παλμοί τής νεόπλαστης καρδιάς της χτυπούν άκοπα δυνατά
Τα πάλλευκα μαλλιά της στεφανώνουν πεντάμορφα γεράνια
Κι οι χρυσαχτίνες του περίλαμπρού της άστρου ρέουν ρυθμικά.

Οι σπόροι που σκορπούν φυτεύονται στα χωματένια της σωθικά
Και πλάσματα ευφυή αναδύονται στου πράου αγέρα τη θωριά
Οι μαλαματένιες καμπάνες του ήλιου χτυπούν θριαμβευτικά
Κι απ’ τ’ ανάγλυφα σύννεφα ξεχύνονται ρόδα και πουλιά.

Τα ψηλά βουνά ορθώνουν το χιονισμένο ανάστημά τους
Και μες στα πυκνά δάση φωλιάζουν γιγαντένια θηρία και ερπετά
Οι θάλασσες που φιλοξενούν ψάρια μες στα γλαυκά νερά τους
Ακτινοβολούν με τη φωτεινότητά τους αλάργα και δυνατά.

Καταρράκτες χειμαρρώδεις κυλούν απ’ τ’ απόκρημνα βράχια
Και στους χρυσοπράσινους κάμπους ανθίζουν τα λουλούδια
Τα ποτάμια αργοσαλεύουν σαν τα φίδια μες στα χρυσά στάχυα
Και στις λίμνες λευκοί κύκνοι φτερουγίζουνε τραγούδια.

Απ’ τα τρίσβαθα φαράγγια σκαρφαλώνουν δέντρα και χορτάρια
Κι οι σφήκες γύρω απ’ τ’ απροστάτευτα άνθια λικνίζονται βουερά
Μες στης αυγής τον ασβέστη μελωδικά κελαηδούν τα κανάρια
Και της ζωής τα άλυτα αινίγματα στου ουρανού τα σωθικά.

Μέσ’ απ’ των βάλτων τις καλαμιές ξετρυπώνουν κραυγές
Κι οι πελαργοί ζωγραφίζουν του τοπίου την απαράμιλλη γοητεία
Απ’ των ηφαιστείων τα δαχτυλίδια αναπηδούν λάβας ριπές
Και στην ψυχή του πλανήτη μέταλλα με λαμπερή ουσία.

Του καιρού τα χείλη ανοίγουν και σκορπούν περίσσια ευωδιά
Στου δυτικού ορίζοντα το τούλι σταλάζουν σύννεφα μενεξεδένια
Τα ρίγη ζώνουν της γυμνής σελήνης την ασημοκέντητη καρδιά
Και μηνύματα μπλάβα μπήγονται σαν καρφιά σκουριασμένα.

Πάνω στων αχανών ερήμων την καστανόξανθη διάπυρη άμμο
Καμήλες κουβαλούν στους λόφους τους του κόσμου τις συμφορές
Κι αρπαχτικά αιμοβόρα με κροκάτα φτερά κατεβαίνουν χάμω
Κι αρπάζουν με τα φοβερά τους νύχια τα γαμψά σκιές χλωρές.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Άγγελος Αραβαντινός 12-09-2012 @ 09:07	Είναι καταπληκτικό φίλε μου!! Θερμά συγχαρητήρια!! Καλή σου μέρα!! ::smile.::
monajia 12-09-2012 @ 09:55	ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...ΕΞΑΙΣΙΟ,,,,,,,,,,,,,,,,, ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 12-09-2012 @ 11:22	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
barboutsala 12-09-2012 @ 12:36	να σας ζήσει βρε - κι αν δεν έχετε κουμπαριά, εγώ, εδώ (θα το πούμε Μαρία που 'ναι κι ασυνήθιστο)
Μαυρομαντηλού 12-09-2012 @ 17:25	Μα μπροστά ήσουν όταν γεννιόταν????????????????? ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο