| |
Η ΟΜΟΡΦΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
(σκωπτικό-σατιρικό)
Από τη χώρα πέψανε, μια όμορφη δασκάλα ,
γαλανομάτα και ξανθιά, και άσπρη σαν το γάλα…
… κουζούλανέ μας (μας ξετρέλανε) στο χωριό, το νου μου έχω χάσει ,
όντε θα πάει στο σκολιό, τη στράτα σαν περάσει…
… κι όντε θα βγει στο διάλλειμα, μαζί με τα κοπέλια ,
μαζώνουνται οι χωριανοί, τριγύρω ‘πο τ’ αμπέλια .
Η τύχη μου την έπεψε, μια μέρα πριν νυχτώσει ,
απόξω από το χτήμα μου, βρούβες για να μαζώξει…
… κι εμάλωσα το σκύλο μου, να μη ν’τηνε γαυγίσει,
μην ξιπαστεί η δασκάλισσα, και μου τηνε ξορίσει.
Κι εκειά που εχορτολόϊζε, πιάνει ψιλή βροχούλα ,
πετά τα χόρτα ίδια ΄κειά, μαζί με τη σακούλα…
… στο μαγαρά (σπηλιά) ετρύπωξε, τα ρούχα να στεγνώσει
και το σταυρό τζη ήκαμε, η μπόρα να ξεκόψει.
Μπαίνω κι εγώ στο μαγαρά, σφαλίζω και την πόρτα
και βάζω ξύλα στη φωθιά, που ήναφτε από ώρα .
Εγώ κι αυτή κι η αϊλιά (αγελάδα), στο γύρω (στην άκρη) κι η φοράδα ,
όλοι μαζί στο μαγαρά, μας ήπιασε ζαλάδα…
…κι απ’ τη φωθιά φουντώσαμε, και βγάλαμε ν’τα ρούχα
κι έδειξα στη δασκάλισσα, τον έρωτα απού ‘χα .
Σε μια ολιά (σε λίγο) πεινάσαμε, και βράσαμε τσι βρούβες ,
ετηγανίσαμε κι αυγά, από τσι ματζαδούρες (παχνί) .
Ήπιαμε και πολύ κρασί, κι είπαμε άσπρο πάτο ,
γιατί σκολιό δεν είχενε , ξημέρωνε Σαββάτο .
Ελιές κρομμύδια και κρασί, κι ένα ν'τυρί μεγάλο ,
σαν τζη δασκάλας το φιλί, στον κόσμο δεν είν’ άλλο .
Αυγά και χόρτα και τυρί, κι ένα μακρύ ραπάνι,
σα τζη δασκάλας ομορφιά, στον κόσμο δεν εφάνει.
Νίκος Τσίγκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
