| |
Άγγιξα πάλι πλευρές του μυαλού που θεωρούσα ανέγγιχτες
Και κλειδωμένες για χρόνια
Εκείνα τα μέρη που μαζεύουν αναμνήσεις που δεν σβήνουν
Δε λιώνουν σαν τα χιόνια
Άνοιξα πόρτες, μπήκα σε υπόγεια σκοτεινά και βρώμικα
Γεμάτα ήχους κι αρώματα
Έπαθα κι έμαθα, άκουσα λόγια να λέγονται
Από χιλιάδες στόματα
Τρόμαξα, έτρεξα, κρύφτηκα, βγήκα κι αμύνθηκα
Πέρασα τα πάνδεινα
Μακάρι τις άσχημες στιγμές μου να τις έδιωχνα ανώδυνα
Γι’ αυτό και τι δε θα 'δινα
Λύγισα, γύρισα, αντίκρισα, ένιωσα, έζησα
Τώρα στην άκρη τραβιέμαι
Αφού μεγάλωσα, κουράστηκα, γέρασα, για κάποιους πέθανα
Μα κάθε μέρα γεννιέμαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
