| |
νυχτες
στο παραθυρο........
μια φλαμουρια απεναντι μου εγνεφε καθε τοσο
τι περιμενεις;
ηταν τοσο μεγαλοπρεπης
που καθρεφτιζα στα χρυσοπρασινα φυλλα της τη σκια μου καθε βραδυ.
μυριζε τοσο ομορφα η σιωπη του σκοταδιου
κι εγω περιμενα ...
ηταν το θροισμα της ψυχης μου
η ελπιδα του ονειρου
που καρτερουσε υπομονετικα
φεγγαρακι μου λαμπρο
να μαθαινω γραμματα...
τα χρονια περνουσαν
και η φλαμουρια ρωτουσε καθε τοσο...
Ωσπου ηρθε .....η αγαπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
