Και μοιάζουμε μ' αρχόντισσες
από μεγάλα τζάκια
ζητιάνες για ένα νόμισμα,
διάττοντες αστέρες.
Για δες πως στέκουνε βουβοί
οι λόγοι, τα στολίδια
όταν θα μείνουνε γυμνοί
του χρόνου αποκαΐδια.
Γιατί τί τα θες αγαπητέ-ή μου,
αν η φλόγα του λόγου σου δεν καίει για να φωτίσει τα σκοτάδια του κόσμου,
τότε η λάμψη της που προορίζεις για να λάμψεις, αφού σε κάνει πρώτα κάρβουνο,
θα σε τυλίξει με το σκοτάδι της ματαιοδοξίας για πάντα.Γι αυτό σου λέω,τί τα θες...
αν τρις δεν σ' αρνηθείς.
Οτι βαραίνει τη καρδιά σου , κι ότι μαυρίζει τη ψυχή σου πες...κι αν δεν είναι σύμφωνο με τις προσταγές της τέχνης , να ναι τουλάχιστον αληθινό. Από σένα για τους άλλους' όχι για σένα.