stixoi.info: Σε μια μπουκιά…

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σε μια μπουκιά…

Πεταμένο το κορμί στο χορτάρι…
άγνωστος τόπος…
αδιάβαστος από κόσμο…
μονάχα ο αγέρας…
συντρόφευε στο πέπλο της βροχής …
χαμένος στην εύκρατη έκσταση…
ενός πρωινού ξυπνήματος…
μιας διαφορετικής καλημέρας…

Άπλωσε νωχελικά τις παλάμες…
τράβηξε βίαια το βέλος…
κάρφωσε την αφή του δίχως σκέψη…
στο κέντρο της καρδιάς…
το τόξο κρεμόταν άχρηστο…
σ’ ένα κυρτό κλαδί μακριά…
η Νεράιδα φιλοτεχνούσε τα στήθη του…
κυλιόταν στο κορμί του…
τα μάτια της έλουζαν με φως…
τα οροπέδια των κυττάρων…
διεισδύοντας στο κέντρο τους….
νέκταρ μέθης…
επικράτεια Θεάς…

Άνοιξε διάπλατα τα μάτια…
χάιδεψε τον ουρανό καταφατικά…
με την άκρη χαιρέτησε έναν αλήτικο φτερούγισμα…
ενός λευκού αετού που χανόταν ψηλά…

Τα δάχτυλα ξερίζωσαν μια χούφτα αγριόχορτα…
οσμή γης ανακατεμένη με ιδρώτα…
γυναικείο αέρινο άρωμα…
δεν ήταν όνειρο…
βαλσάμωσε τα χείλη του…
στις γεύσεις των δικών της σφικτά…
έσπαγε τον αέρα στα ανάγλυφα στήθη της…
μ’ ένα τσουνάμι από πύρινες ανάσες…
εκτοξεύοντας φωτιά…
μπουκέτο σαν ξωτικά οι αισθήσεις…
σκαρφάλωναν στα διψασμένα κορμιά…
κουβάρι μπερδεμένο δίχως άκρες…
πόθοι, επιθυμίες, ηδονές…
εγκλωβισμένες σε μια μπουκιά…

Στην ανομβρία του χθες…
τ’ αγριολούλουδα ανορθώθηκαν…
σε στάση στύσης…
φάνταζαν γήινα τα χρώματα…
ξεκλείδωσαν μίσχους αναγέννησης…
φάνταζαν θεριά…
υγρές ρίζες…
ανακατεμένες από σπέρμα κι ωάρια…

Δεν ήταν όνειρο…
μονάχα δυο κορμιά…
παραδομένα άνευ όρων…
στα σπλάχνα του αγέρωχου έρωτα…
αφομοιωμένα και άυλα…
αχόρταγα στο πάθος…
αλυσοδεμένα…
σε μια μπουκιά…

Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

horseman 16-09-2012 @ 13:33	Άκουσε... Τους χτύπους... Το ρίγος... Ποιο ψηλά... πριν από-κοιμηθείς... Ποιο ψηλά... να παίξεις με τ' αστέρια... Ποιο ψηλά... να σταθείς... Για το χθες... το σήμερα... το αύριο... Κι εγώ... θ' ακολουθώ… την Ζωή σου... Ψυχή μου… Εσύ… Στέλιος Κ.
monajia 16-09-2012 @ 15:20	Στην ανομβρία του χθες… τ’ αγριολούλουδα ανορθώθηκαν… σε στάση στύσης… ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Tessi 16-09-2012 @ 17:07	Δεν ήταν όνειρο… μονάχα δυο κορμιά… παραδομένα άνευ όρων… ::up.:: ::up.::
Μαυρομαντηλού 16-09-2012 @ 17:15	Στην ανομβρία του χθες… τ’ αγριολούλουδα ανορθώθηκαν… σε στάση στύσης… φάνταζαν γήινα τα χρώματα… ξεκλείδωσαν μίσχους αναγέννησης… φάνταζαν θεριά… υγρές ρίζες… ανακατεμένες από σπέρμα κι ωάρια… Δεν ήταν όνειρο… μονάχα δυο κορμιά… παραδομένα άνευ όρων… στα σπλάχνα του αγέρωχου έρωτα… αφομοιωμένα και άυλα… αχόρταγα στο πάθος… αλυσοδεμένα… σε μια μπουκιά… !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τί θεϊκό σμίξιμο κι αυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εγώ όμως το χάρηκα για άλλο λόγο. Αυτό που λες ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΝΕΙΡΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό είναι γραμμένο για να με δικαιώσει !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΧ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΑΡΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ. ΟΧΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::love.:: ::theos.::
horseman 16-09-2012 @ 18:28	Το πραγματικό το Ζεις... το όνειρο παρα-μένει όνειρο... ...
Kourbi 17-09-2012 @ 08:34	Τσουνάμι ερωτισμού!
Odys seus 17-09-2012 @ 13:18	Λυτρωτική καταιγίδα ερωτισμού, στο αστραποβρόντι των αισθήσεων... Ταξίδι μαγικό στον ονειρικό κόσμο των απόκρυφων συναισθημάτων...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο