| |
| | θαρρείς σαν χτες |  | | |
Ζωή κι αν έζησε ριγμένος μες τα πλούτη
και απολαύσεις ούτε μιά δεν υστερήθει
ήρθεν η ώρα κι η στιγμή που όλους, ετούτη
εξαιρουμένου μηδενός-μηδέ κι αυτόν-δεν ελυπήθει
δεν την περίμενε, ως ‘φάνει, αυτή την ώρα
κι όλου του βιού του όσο ζυγίζει την αξία
και τα ταξίδια τα λαμπρά τα ποντοπόρα
πως να πληρώσει, είδε δεν φτάνουνε, τη μία
θαρρείς σαν χτες, ήτο ένα βράδυ, πάνε χρόνια
όπως του ανέμου στα πανιά, ίδια τα στήθη
μ όλη της νιότης την ορμή, φουσκώσαν όμοια
κι όμοια με όλους, και αυτός, τώρα εκκλήθει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης.. | | | |
|
MEL84
17-09-2012 @ 23:09 | Πολύ ωραίο............
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
17-09-2012 @ 23:11 | Μπράβο Γιάννη
ωραιότατο!!!
::yes.:: ::yes.:: | | ο Γέροντας
18-09-2012 @ 00:26 | ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | monajia
18-09-2012 @ 08:56 | θαρρείς σαν χτες, ήτο ένα βράδυ, πάνε χρόνια
όπως του ανέμου στα πανιά, ίδια τα στήθη
μ όλη της νιότης την ορμή, φουσκώσαν όμοια
κι όμοια με όλους, και αυτός, τώρα εκκλήθει
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
18-09-2012 @ 11:35 | θαρρείς σαν χτες, ήτο ένα βράδυ, πάνε χρόνια
όπως του ανέμου στα πανιά, ίδια τα στήθη
μ όλη της νιότης την ορμή, φουσκώσαν όμοια
κι όμοια με όλους, και αυτός, τώρα εκκλήθει
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | minnie the moocher
18-09-2012 @ 12:28 | ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
