Άνθρωποι μόνοι...
Τριγυρνούν σαν σκιές στα σκοτάδια...
Ψάχνουν μνήμες στον αέρα να βρουν και στον ορίζοντα αναζητούν του έρωτα σημάδια.
Όταν βλέπουν ζευγάρια αγκαλιασμένα να περνούν από μπροστά τους συγκρατούν με δυσκολία τα δάκρυα τους.
Ταινίες δε βλέπουν γιατί με το Happy end λυγίζουν, στο τραγικό φινάλε πάλι, τους βλέπεις να ραγίζουν.
Γιατί η δική τους ιστορία δεν είναι όπως αυτοί ορίζουν; Γιατί έπαψαν στο τέλος να ελπίζουν;
