| |
| | Κάποτε |  | | |
Το μεσημέρι,
αμίλητοι,
πλαγιάσαμε μπρούμυτα στην αμμουδιά,
γυρνώντας επιδεικτικά την πλάτη μας στον ουρανό.
Κι ας άστραφτε,
στη γαλανή στολή του,
η ξεγνοιασιά της κυριακάτικης εκδρομής μας...
Χολωμένος,
το βράδυ
ούτ' έν' αστέρι του δε μας τράταρε...
''Θα παρεξηγήθηκε...''
-μονολόγησα, μετανιωμένος-
''... για τη μεσημβρινή μας αγένεια...''
''-Αχαριστία, θες να πεις!'',
με διόρθωσες χαμηλόφωνα...
Αλίμονο!
Πόσο δίκιο είχες!
Γιατί, κάποτε,
μ' αρκούσε,
που ξεφύλλιζα εκστατικά
το χρυσοποίκιλτο Βιβλίο τ' Ουρανού
στα γαλανά σου μάτια...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
18-09-2012 @ 16:58 | Πάρα πολύ ωραίο το ποίημα
που μας τράταρες Σάκη
Καλό απόγευμα
::yes.:: ::yes.:: | | monajia
18-09-2012 @ 18:29 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Μαυρομαντηλού
18-09-2012 @ 19:21 | ΩΩΩΩΩΩ
για να αρνηθείς καποτε τον ήλιο,
ούτες ένα αστεράκι τωρα μες στη νύχτα!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η αχαριστία πληρώνεται!!!!!!!!!!!!!
::mad.:: ::mad.:: ::mad.:: | | montekristo
18-09-2012 @ 22:51 | Τελικά το έχεις το σαρακι της ποίησης
το γνήσιο
χρατσα χρούτσα σου ροκανίζει τη ψυχούλα και το απολαμβάνεις | | Vicky mouse
19-09-2012 @ 01:06 | πρέπει να ομολογήσω ότι είναι τέλειο..................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ευανθία
19-09-2012 @ 14:34 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
20-09-2012 @ 15:00 |
Γιατί, κάποτε,
μ' αρκούσε,
που ξεφύλλιζα εκστατικά
το χρυσοποίκιλτο Βιβλίο τ' Ουρανού
στα γαλανά σου μάτια...
πολύ ωραίο είναι αυτό Σάκη!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | anuya
20-09-2012 @ 15:55 | κατ αρχήν δέν μου αρέσει αυτό το στύλ (ελεύθερος στίχος, αλλα κ δυσνόητος). Ποιός ήταν που συμβούλευε "να γράφεις δύσκολα στίχους εύκολους". Αυτό το στύλ που είναι της μόδας αυτών των καιρών, είναι το αντίθετο: "εύκολα δημιουργημένοι στίχοι δύσκολοι" - ή πάντως αυτήν την εντύπωση δίνει.
Ωστόσο, μήν το διαγράψεις! είναι γεμάτο απο δύναμη ψυχής που μοιάζει σάν ήλιος που καίει ή σάν έντονος άνεμος.
Με μερικές αναγνώσεις βγαίνει ένα νόημα: ήμουν αχάριστος προς τον ουρανό αφού αυτήν τη φορά δέν μου αρκούσε να απολαμβάνω τα γαλανάσου μάτια. Αυτό τί σχέση έχει με την πλάτη προς τον ουρανό; Ήταν απλώς παράλληλα γεγονότα, αλλα το ένα συμβολικά προφήτευε το άλλο: το οτι είχες την πλάτη προς τον ουρανό συμβόλιζε οτι την ίδια ώρα δέν σου αρκούσαν τα γαλανά μάτια.
Τί ακόμη ήθελες όμως για να αρκεσθείς; Εδώ είναι το μεγάλο μυστήριο, κ αναρωτώμενος κανείς θα βρεί πιό μεγάλα πράγματα απο εκείνα που εσύ είχες κατα νού! Αυτό είναι κόλπο!
Αλλα αναγνωρίζοντας την αχαριστία, επανέρχεσαι στο να αναγνωρίζεις οτι εκείνα τα γαλανά μάτια είναι (τουλάχιστον για σένα) ΤΟ ΠΑΝ!
(μιά που είπα το πάν, άν δέν το έχεις δεί δές αυτό: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=185086 ) | | bhudda
22-09-2012 @ 00:41 | φουτουριστικά προαστιακό ::up.:: | | pithanos
26-09-2012 @ 00:36 | με μπερδεύει το ''κάποτε''
είμαι και κουρασμένος
..αλλά μ αρέσει ::smile.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
