| |
Απολλώνιο ομολογώ
Μ΄ άφησες να ντραπώ, το πέταγμα του γλάρου να ποθήσω,
της θλίψης το αμέτρητο να βυθίσω, για ένα αληθινό ομολογώ
σαν να ήμουνα δρόμος αιρετικός που δεν είχε μήτε γυρισμό.
Μ΄ άφησες να ντραπώ, στο άδυτο του άθλιου να βουτήξω να μετρήσω
και την σιωπή της σιωπής να κοινωνήσω, για ένα Απολλώνιο ομολογώ
χωρίς να ελλοχεύει κίνδυνος προσιτός να σ΄ απειλήσει αν ζήσω..
Τον έρωτα σου αν λαχταρούσα, θα μ΄ έριχνες στο Καιάδα αλυσοδεμένη
ή την Γκουέρνικα θα ζωγράφιζες ξανά, με μένα μέσα κομματιασμένη;;;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
