| |
Στιγματισμένος...
στο χθες του τρυφερού παφλασμού...
στο τώρα της ζωής που αγκαλιάζει τον θάνατο...
σε μια παρομοίωση του έρωτα...
ανακατωμένη με πένθος αγάπης...
άγνωστος σε αλήθειες...
αμοντάριστο το λεξικό της ψυχής...
ξακρισμένο στην χαράδρα της μνήμης...
κι όλοι υμνούν...
τις άγνωστες πτήσεις...
το άβατο μυστικό...
που αιμορραγεί στο λευκό σκαλοπάτι...
οι σόλες τους κόκκινες...
Πρόσεξε τα βήματα τους ...
προσπαθούν ν' αλλοιώσουν την ζωή μου...
κανείς δεν με διάβασε...
απλά την ποδοπάτησε...
από μια τζούρα που δάνεισα στην απληστία τους...
με διαδίδουν στο κόκκινο…
χαροπαλεύουν απ’ τις ηδονές που στέρεψαν…
χαρίζοντας τους τοκοχρεολύσια…
αμυδρές εικόνες άυλες…
χρεωμένες απ’ τις απουσίες μου…
σιωπές κάθετες σαν ξιφολόγχες…
προβλήτες γκρεμισμένες…
εγκαταλειμμένα λιμάνια…
ως κι οι γλάροι με ακολούθησαν…
στην μετανάστευση της ψυχής μου…
Μονάχα Εσύ…
δρασκέλισες δίπλα μου…
ανάσα «ακραίας» θαλπωρής…
κρέμασες μια στάλα αίμα…
στ’ ανάγλυφα στήθη σου…
ευλαβικά σαν φυλαχτό…
χαρίζεις λευτεριά…
στην αγάπη…
στον έρωτα…
δίχως κατάρες…
μονάχα με προσ-ευχές…
σαν έφηβη…
χαμογελάς…
αγκαλιάζεις…
τραγουδάς…
ακούραστα…
την ζωή μου…
Ψυχή μου…
Εσύ…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
