| |
Πώς να περάσει πάλι η νύχτα
που το φεγγάρι δε μιλά
που η μοναξιά μου απλώνει δίχτυα
στης απουσίας σου τα νερά
Και πώς να βγω πως ν αντικρίσω
ντρέπομαι, την ανατολή
κρύβομαι απ' τις παλάμες πίσω
κάνω μια κίνηση δειλή
Ποτέ δε μου 'λειψε το θάρρος
δεν μου χαρίστηκε η ζωή
μα από της μοναξιάς το βάρος
έσπασε απόψε η ψυχή:
Να φεύγουν χρόνια χελιδόνια
να μένω εγώ να τα μετρώ
και να περνώ βαρύ χειμώνα
σ' ένα δωμάτιο αδειανό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
