Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 συγνωμη
 
εγω παιδια θελω απλα να ζητησω συγνωμη,


πληροφορηθηκα οτι καποια οταν σπασαμε εμεις,

σκεφτηκε να κανει το ιδιο.να βγει να κρυωσει στο μπαλκονι.


απο δω και μπρος θα χαμογελαμε.

τωρα κανετε και σεις το ιδιο.


και δοντια να λειπουν.χαμογελατε.

καλυτερα και με δυο δοντια,
παρα να μη χαμογελαμε.


συγνωμη ξανα.


μετα τιμης,

Μυροβλητης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
O Αλεξανδρινός
21-09-2012 @ 09:42
σε σχολιαζω πρωτος εγω.γιατι δε θα το κανει αλλος.
και να θελες ρε σιχαμενε να πεσεις απο το μπαλκονι,
φτανεις νομιζεις ν ανεβεις,που εισαι ταπα?
Μυροβλητης
21-09-2012 @ 09:43
θα εβαζα σκαλα αγαπητε.

αυτο γινεται.

εσυ στη μουρη σου τι θα εβαζες.μεικ απ?

αυτο δε γινεται.
manicdim
21-09-2012 @ 09:46
αφου εχετε λεφτα γι αντρικο μεικ απ και ν αγορασετε σκαλα.
ενταξει.αντεχετε ακομα.εχετε.εχετε.
χαιρομαι που ειστε παλι καλα.
Μυροβλητης
21-09-2012 @ 09:59
ρε συ κρητικε,παλι ηλιο εχετε εκει κατω?
ή το ιντερνετ λεει χαζομαρες?

αμα σε δουμε δε θα σε γνωρισουμε,
σα τη καμμενη φρυγανια θα χεις γινει.
θα σταφιδωσει και το δερμα,

και μετα μουρμουριζε εμεις...
θα ναι σα να παμε για καφε με τη μπαμπογρια τη θεια μας...
O Αλεξανδρινός
21-09-2012 @ 10:01
κι οχι τιποτ αλλο,
δε θα μας κολλανε και γυναικες.

θα λενε κοιτα τη μωρε αυτη,
δυο δυο εχει τους ζιγκολο...

βρε τη σκατογρια!
manicdim
21-09-2012 @ 10:04
καλα καλα...
κελαηδατε μαγκες!

εγω απο σημερα ειμαι παλι ελευθερο πουλι...

αφιερωμενο...
(βρειτε τα κλειδια πρωτα,
Σ.Σ. δε τα χετε εσεις,ρωτατε τις γυναικες...)

http://www.youtube.com/watch?v=SZn9LEVE5d0
Ναταλία...
21-09-2012 @ 12:02
και δοντια να λειπουν.χαμογελατε.

καλυτερα και με δυο δοντια,
παρα να μη χαμογελαμε.

Σωστός το χαμόγελο ομορφένει την ζωή μας ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
vedova nera
21-09-2012 @ 12:03
http://www.youtube.com/watch?v=v_MCNluI-UM
Μαυρομαντηλού
21-09-2012 @ 17:14
καλυτερα και με δυο δοντια,
παρα να μη χαμογελαμε.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τί παθατε και ξύνετε τα νύχια σας???????????
manicdim
21-09-2012 @ 18:58
τα φυλλα των δεντρων ρυθμικα τον χειροκροτουν,
το πιο αποκαμωμενο ηθοποιο,το μουντο οριζοντα,
τρεχουν σα μικρες κοπελουδες οι αχτιδες να κρυφτουν,
κι ανθοδεσμες η νυχτια με σκοτεινα ανθη αναβλυζοντα.

το εργο φωναζε εξ αρχης,χιλιοι πυθμενες λουστηκαν νωρις,
τα κροντηρια μια συννεφια πυκνη κι απειλουνε,
να βγει στη σκηνη,μεθυσμενος κι ανεπαρκης,
ολοι το πως γερασε τη μερα ξαφνικα να δουνε.

οξυγονο κρυο στους βυθους των λουλουδιων,
που κουρνιαξαν μπρος το σπιτικο της νυχτας ποδοβολητο.
κι εκραγηκαν οι λωτοι φυλλο φυλλο στη σιωπη των αστεριων.
ουρες ακαταληκτες κι ενα ψαλιδι να χαραξει στις ανασες το πρωινο.

.............
Vicky mouse
21-09-2012 @ 21:59
χχμμμμμμμμ....αμα σας πιάσω από το μαλί και τους τρείς....... θα σας τα κάνω κοτσιδάκια!!! Και μετά να δω τι θα λένε οι γυναίκες σας....... ::devil.::

Και που λέει η αγαπημένη Αλκυόνη…

Έπεσες σε αδιέξοδο και σάστισες….
Ήταν σκοτάδι παραπονιέσαι και δεν ειδές την ταμπέλα….
μπορεί και να μην υπήρχε καν ταμπέλα…
Τι σημασία έχει?
Γιατί πορεύτηκες ποτέ στην ζωή σου με οδηγό την σήμανση?
Σ’ έφαγε πάλι η περιέργεια….
να εξερευνήσεις τα στενά…
τώρα μην χάνεις τον καιρό σου με δικαιολογίες…
Έτσι και αλλιώς κανείς δεν έχει την διάθεση να σ’ ακούσει….
Βγες χωρίς καθυστέρηση στη πρώτη δημοσιά…
ένα αδιέξοδο είναι… δεν είναι και το τέλος της γης…
Άντε βρε !! Και εις άλλα με υγεία…
Μυροβλητης
21-09-2012 @ 23:50
δεν υπαρχει ταμπελλα,ενα πεταρισμα των βλεφαρων τα στενα,
ειναι που φαινονται σαν αναβουν τα ματια.και παυουν να υπαρχουν κατω απο το σκουπισμα που κανουν οι βλεφαριδες.οι ταμπελες οπως κι εικονες κομματι κομματι μαζευονται σε ενα φαρασι σκεψεων.ακουω μονο τον ηχο απο το σπασμενο γυαλι,σα χτυπανε μεταξυ τους.ετσι βρισκονται και προσκρουουν οι σκεψεις μεταξυ τους μεσα μου.κι εχω τοση εμπειρια στ οτι τουτο το γυαλι κοβει,που κατω απο το δερμα μου το αιμα κυλα.το κοιτω,μα δε θα βγει εξω.εγω διαλεγω τις πληγες πλεον.κι αν κοπω.
οι ταμπελλες γραφουν δικους μου δρομους,εγω τους ονομαζω.ροδα σε γλαστρες,τσιμεντο αυλες,εγω δινω χρωμα στα παραθυροφυλλα κι ασφαλιζω τους συρτες.σαν αγερας κυλω γυρω απο τα λουλουδια.και ριχνω στα στενα δικο μου ηλιο,δικη μου αποχρωση,φως απο τη δικη μου ωρα της μερας.
μια εικονα ειμαι κι ολα τα στοιχεια στα φυση τα αλλαζω.ειναι που νιωθω.ειναι που τα ματια επιτρεπουν να βλεπω μερες μες τις νυχτες.κι ειναι που η νυχτα ειναι ενας μαυρος καμβας.κι εμενα ολα τα χρωματα μου αρχισαν να υπαρχουν με φως.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο