| |
Βλέπω το κόσμο γύρω μου να αλλάζει και εγώ γερνώ στο βλέμμα του .είμαι νιος και η υφή από μετάξι μα το πνεύμα και η αντοχή από το πόνο έχει γεράσει στου δρόμου το καφενέ τη ζωή ήπια μονορούφι η νιότη θαρρώ πως κάποτε ρυτίδες θα μου φέρει και της υφής μου το πανί ξεφτισμένο λινάρι ξεβαμμένο κουρέλι .κι ύστερα μονολογώ στου μυαλού το ακρογιάλι στο βαθύ του ωκεανού θα ψάξω να σε βρω πολύτιμο της νιότης μου πετράδι σελήνη θα έχω φυλαχτώ όνειρα στο προσκεφάλι
Αγνάντευα και χόρευα χαρά που είχα μεγάλη ξανθό παιδί σαν ήμουνα με τ΄άσπρο μου λινάρι .γυμνά είχα τα πόδια μου αγκάθια δεν πατούσα μα ρόδα ήταν κόκκινα που άρωμα σκορπούσαν .θυμάμαι πως ποτέ δεν τα είδα μαραμένα με μιας ανθοφορούσαν και κράταγαν για πάντα δεν ήταν όνειρο είμαι σίγουρος δεν ήταν ουτοπία ήταν αγνότητας γιορτή χρωμάτων πανδαισία..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
