| |
Ήταν Φλεβάρης...μια μουντή πένθιμη μέρα
που σεργιανούσα στης ανίας μου τα πλήκτρα...
της μοναξιάς είχα κερδίσει όλα τα σκήπτρα
κι αναζητούσα μια χαμένη καλημέρα
Σαν από θαύμα εμφανίστηκες μπροστά μου
στην κρύα οθόνη χαμογέλασες με ύφος...
για μένα ήσουν από πάντα ένας γρίφος
που αν τον έλυνα...θα΄χανα τα σωστά μου
Ήταν μια πρόκληση και βάλθηκα να παίξω
ν΄ανακαλύψω μονοπάτια ξεχασμένα...
μαζί σου σίγουρα δεν θα΄ταν τετριμμένα
μα δε λογάριασα αν μπορούσα να τ΄αντέξω
Δυο διψασμένες αγκαλιές που καρτερούσαν
χρόνια κρυμένες σε φεγγάρια νοθευμένα...
από χιλιάδες πεφταστέρια μεθυσμένα
που να χωρέσουν σε ευχές αδυνατούσαν
Μέσα σου έψαξα και βρήκα το παλμό σου
κι ήτανε τόσο δυνατός που αντηχούσε...
στα ήσυχα στέκια μιας καρδιάς που σπαρταρούσε
ν΄ακολουθήσει τον αέναο ρυθμό σου
Ξύπνησα νύχτα που τ΄αστέρια είχαν σβήσει
κι είχαν βυθίσει τ΄όνειρό μου στο σκοτάδι...
ένα σκοτάδι πιο πηχτό κι από το λάδι
μα στο βυθό μια χαραμάδα είχαν αφήσει
Πέταξα όλα τα βαρύδια απ΄το κορμί μου
που΄χα φυλάξει και σημάδια κουβαλούσα...
δεν παραδέχτηκα ποτέ πως σ΄αγαπούσα
αλλά θα σ΄έχω μια για πάντα στην ψυχή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
