| |
Στο τότε και στο τώρα είμαι τίποτα
Δανείζομαι στιγμές κρυφά και ύποπτα
Το τέλος είμαι αρχαίας τραγωδίας
Εδώ η αρχή μιας άγνωστης σοφίας
Μεθάω με δύο θάλασσες αστέρια
Σε νύχτες που μα’άγγιζουν μ’άσπρα χέρια
Και μυροδιές απο χαμένα γιασεμιά
Στα πόδια μου δυο ρίζες απο ελιά
Γυρίζω σ’αδειους δρόμους και φωνάζω
Γυμνή ,είναι η αλήθεια και τρομάζω
Σε χώρες και αλλους τόπους που περνάω
Στον κοσμό μου εναν’ ΑΝΘΡΩΠΟ ζητάω
Χωρίζει η αγάπη τόσα σύνορα
Σκοτάδι μου και φώς σε μάυρα τσίνορα
Και εγώ εδώ μονάχος να γυρι΄ζω
Με χίλιες μου, αναμνήσεις σε θυμίζω
Στο τότε και στο τώρα μειονότητα
Στον κόσμο μου κομπάρσος με ταυτότητα
Δεν νοιάζομαι, και αν πιά δεν σας αρέσω
Το σάπιο δεν θα’ αντέξω να φορέσω
Στο τότε και στο τώρα με λεπτότητα
Το μέλλον μου θα χτίζω με λιτότητα
Δεν νοιάζομαι αν ποτε, εγώ μπορέσω
Και στο’ ασχήμο μυαλό σας να χωρέσω
Μινορακι Σεπτεμβριος 2012
Mελοποιημένο απο τον Χρηστο Γιαννοπουλο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
