ΑΝΑΜΠΕΛ
25-09-2012 @ 23:20 | Σε μια πορεία που με γέννησε πηγαίνω
είναι τα ρούχα μου τα λάβαρα φθοράς
στο κάθε βήμα του το είναι μου γιατρεύω
γυμνό αφήνοντας το κορμί μου στα παιδιά
Αυτά τα πλάσματα δεν έχουν ηλικία
μήτε γνωρίζουν τι θα πει να σαι απών
παντού και πάντα κυνηγούν την σημασία
αυτού που έμαθε πως στη ζωή να ναι παρών
Μοναδικό!!!
αφήνω τ’ αποτύπωμα στην άσφαλτο και τρέχω
όπου ακούσω πως συχνάζουν οι ανάγκες με πνοές
Τα παραθύρια σαν τα στόματα προβάλλουν
μου ψιθυρίζουν τις ανθρώπινες μικρές στιγμές
μια γκριμάτσα απ’ τα σήριαλ που στάζουν
ψευδή αλήθεια, ρηχή συνήθεια και βλακώδεις ενοχές
Παρα πολυ καλό!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
26-09-2012 @ 02:27 | Σε μια πορεία που με γέννησε πηγαίνω
είναι τα ρούχα μου τα λάβαρα φθοράς
σωστά μας έχουν καταντήσει
ζόμπι ::yes.::
πολύ καλό !!!!!! | |
monajia
26-09-2012 @ 08:10 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
**Ηώς**
26-09-2012 @ 08:48 | ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: πάρα πολύ καλό!!!!!! | |
 |
