| |
Τοίχος μαύρος, με σημάδια κόκκινα πάνω του να θυμίζουν στον αντάρτη
την μοίρα που τον περιμένει αν δεν υπερασπίσει των αστών τα δίκια....
Θάνατος σαν πουλί μαύρο φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων που βρίσκονται στο χώρο
και τους 4 εκεί οι φαντάροι προχωράνε, στον τοίχο στήνουν τον ήρωα Μπελογιάννη
Εκεί ακόμα ο ήλιος δε βγήκε, όμως την κάψα του οι φασίστες νοιώθουν να τους σκοτώνει
τους προβολείς των φορτηγών τους ανάψανε για να φωτίσουν την σκοτώστρα
Κι αυτός λαμπρός, περήφανος, στητός εκεί κοιτά τουφέκια κατάματα να τον σημαδεύουν
δε χρειάζονται φώτα, ακόμη κι εκεί η λάμψη της ψυχής του φωτίζει τις καρδιές των εκτελεστών
Ο φαντάρος τ'όπλο του οπλίζει, επι σκοπόν, σκοπεύσατε, τα δευτερόλεπτα είναι αιώνες
εντολή θανατική περιμένει, να στείλει στου άλλου κόσμου την αυλή 4 γενναίους
κι εκεί σα μια ταφόπλακα για την καρδιά του ακούει το ΠΥΡ και τη σκανδάλη τραβά
κάτω επέσανε μονομιάς κι επιτόπου χάθηκε η ελπίδα ακόμη μια φορά απ'την Ελλάδα μας
Ήρωα, γενναίε, ρωμαλαίε αγωνιστή, κάτω σε ρίξανε του αστισμού σκυλιά, οι μπουρζουάδες
Και πάλι όμορφος, ακόμη και με το αίμα να σχηματίζει ένα ρυάκι απ'το στόμα σου, φωτίζεις πάλι
Κι ας πέθανες δεν παίζει ρόλο ακόμη ζεις, σύντροφε Μπελογιάννη, στις καρδιές των αγωνιστών
Φωτίζεις γενιές ολόκληρες, εργάτες-φοιτητές, με κόκκινο γαρύφαλλο, μην γίνουνε ραγιάδες....
Г.К
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
