| |
Τα βήματά σου αραιώνουν
κάθε μέρα πιο πολύ
Δεν τ'ακούω στην καρδιά μου
μα πονάνε την ψυχή
Σε αισθάνομαι να φεύγεις
και μου παίρνεις την ζωή
Κάθε νύχτα μακριά σου
στο σκοτάδι με καλεί
Τα δυο σου μάτια μου 'δωσαν
ελπίδα για να ζήσω
Δεν ξέρεις πως αισθάνομαι
όταν δεν τα κοιτώ
Τρέμω στην σκέψη πως ποτέ
δεν θα σε κρατήσω
Πως θα πρέπει πια για μένα
μοναχά τώρα να ζω
Το μυαλό μου κυριεύει
η απουσία σου αυτή
Αν και βρίσκεσαι εδώ πέρα
μοιάζεις εικόνα μακρινή
Θα σ'αφήσω πια να φύγεις
μέσα από την καρδιά
Με πονάει δεν στο κρύβω
με σκοτώνει αργά-αργά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
