Συναισθήματα πολλά
ναυάγια στον ωκεανό
Πνιγμένα σε μια θάλασσα
ξεχασμένα από καιρό
Αφώτιστα και σκοτεινά
στα βάθη της αβύσσου
Φοβισμένα τρέμουνε
να ζουν βαθιά στους ίσκιους
Αργοπεθαίνουν μόνα τους
και σβήνουν τρομαγμένα
Μπαίνει ο χειμώνας στην καρδιά
και μένουν παγωμένα
Η φλόγα που 'ταν αναμμένη
έχει σβήσει από καιρό
Και τη θέση της πια παίρνει
ένας πόνος δυνατός
Χιλιάδες σκέψεις παίζουνε
σε μια σκηνή επάνω
Στου παραλόγου το θέατρο
με κάνουν άνω κάτω
Μα μια φωνή 'κει μέσα μου
κόντρα στα "θέλω" πάει
Ξεχνιέται τ'όνειρο της καρδιάς
τις νύχτες με βουλιάζει
