| |
[color=black][font=MS Reference Sans Serif][I]
Αυτοί που αρέσκονται να βάζουν τους ανθρώπους σε κουτάκια
ρίχνουν θεμέλια λογικά και χτίζουν τείχη,
θεσπίζουν νόμους και κανόνες ηθικής
για να μαντρώσουν τους ανθρώπους με κοινωνικούς δεσμούς
που γίνονται δεσμά.
Και έχουν δίκιο απ’ τη σκοπιά του διοικητή
γιατί το σύνολο χρειάζεται κανόνες για να υπάρξει·
μα το σύνολο χωρίς τις εξαιρέσεις
είναι καταδικασμένο στη λήθη
καθώς μόνο οι εξαιρέσεις μπορούν να αντιληφθούν πως
αν και τα τείχη είναι κλασικά δεσμά
οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο μάζα κλασική
αλλά ο δυισμός της ύλης τους επιτρέπει
να συμπεριφέρονται και ως κύματα νοητικά
που όταν προσκρούουν σε τείχη
έχουν πάντα μια συγκεκριμένη πιθανότητα
να περάσουν απ’ την άλλη μεριά.
Το πρόβλημα είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων
δεν επιχειρεί καν την πρόσκρουση με τα τείχη,
ενώ ακόμα και εκείνοι που προσκρούουν
–οι περισσότεροι τουλάχιστον–
το μόνο που καταφέρνουν, αποτυγχάνοντας,
είναι να αυξήσουν το πάχος των τειχών
απ’ την εσωτερική τους πλευρά
καθιστώντας τη διέλευση των επερχόμενων κυμάτων
δυσκολότερη.
Το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως
τα κύματα που καταφέρνουν να διασχίσουν ένα τείχος
και να βγουν στο μέλλον,
αποτελούν μοναδικές εξαιρέσεις
και λέγοντας την αλήθεια τους
–σχεδόν– κανένας στο παρόν δεν τους ακούει
καθώς τους χωρίζει απ’ το παρόν το τείχος που διέσχισαν.
Και είναι αυτό το δίλημμα της πιθανότητας
που έφτασε στο μέλλον:
να προσπαθήσει να γυρίσει στο παρόν
για να διδάξει την αλήθεια της
με κίνδυνο να ενισχύσει το τείχος από την έξω του μεριά,
ή να προσπαθήσει να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί
με κίνδυνο να χαθεί για πάντα στο μέλλον;
Γιατί ένας νους που δε δύναται να επικοινωνήσει με το παρόν,
πως μπορεί να αποδείξει πως υπήρξε;...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
