Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 φέυγουνε τα ονείρατα
 
Φεύγουνε τα ονείρατα, γοργά αλόγατα άσπρα
κι είναι το ποδοβολητό ,στην άμοιρη ζωή μου,
αχός που έχει ξεχαστεί, που σαν άνθός στη γλάστρα
ξεχάστηκε απότιστος, ξεράθηκε μαζί μου.

Και φέυγουν σαν τα σύννεφα στο παγωμένο αγέρι
πάνω στο μπλέ του ορίζοντα, άτακτως που γλυστράνε
και τίποτα δεν έμεινε απ΄το άγιο τους το χέρι,
σάμπως ,που πέθανε κορμί, στο μνήμα που το πάνε.

Μα σαν περνούν και ΄χανονται στου ορίζοντα τα χάη
λίγο γυρνάει η ψυχή, σαν λεύκα στο αγιάζι
τους κλώνους γέρνει προς τα κεί που η νιότη αχνοσκορπάει,
και στ΄άπειρο λυκνίζεται ,σαν ο βοργιάς την βιάζει.



Θανάσης Κρουστάλης

[align=left][I][/I][I][/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
monajia
03-10-2012 @ 15:56
Μα σαν περνούν και ΄χανονται στου ορίζοντα τα χάη
λίγο γυρνάει η ψυχή, σαν λεύκα στο αγιάζι
τους κλώνους γέρνει προς τα κεί που η νιότη αχνοσκορπάει,
και στ΄άπειρο λυκνίζεται ,σαν ο βοργιάς την βιάζει.

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ...................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ALIROS
03-10-2012 @ 16:17
::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
aggelos sigalas
03-10-2012 @ 16:54
ΩΡΑΙΑ ΓΛΩΣΣΑ .
mipezia
03-10-2012 @ 17:05
Ωραίο !!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
aridaios
03-10-2012 @ 18:18
Μα σαν περνούν και ΄χανονται στου ορίζοντα τα χάη
λίγο γυρνάει η ψυχή, σαν λεύκα στο αγιάζι ::rock.::
**Ηώς**
03-10-2012 @ 18:51
http://www.youtube.com/watch?v=PSlqglZSn1Y

σαν λεύκα στο αγιάζι.......... ::theos.:: είχες γράψει κάτι για τη ΄΄λεύκα''αν θυμάμαι....

Τὸ φύλλο τῆς λεύκας (Γιώργος Σεφέρης)

Ἔτρεμε τόσο ποὺ τὸ πῆρε ὁ ἄνεμος
ἔτρεμε τόσο πῶς νὰ μὴν τὸ πάρει ὁ ἄνεμος
πέρα μακριὰ
μιὰ θάλασσα
πέρα μακριὰ
ἕνα νησὶ στὸν ἥλιο
καὶ τὰ χέρια σφίγγοντας τὰ κουπιὰ
πεθαίνοντας τὴν ὥρα ποὺ φάνηκε τὸ λιμάνι
καὶ τὰ μάτια κλειστὰ
σὰ θαλασσινὲς ἀνεμῶνες.

Ἔτρεμε τόσο πολὺ
τὸ ζήτησα τόσο πολὺ
στὴ στέρνα μὲ τοὺς εὐκαλύπτους
τὴν ἄνοιξη καὶ τὸ φθινόπωρο
σ᾿ ὅλα τὰ δάση γυμνὰ
θεέ μου τὸ ζήτησα.
poetryf
03-10-2012 @ 19:13
Είσαι απολαυστικός, συνονόματε!
(κι αγαπημένος) ::yes.::
Helene52
03-10-2012 @ 20:16
Υπέροχο !!!!
::yes.:: ::theos.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
03-10-2012 @ 22:29
τα ονειρατα γλιστρανε μες απο τις χουφτες μας σαν το νερο , στο χρονο γινονται κοκκοι αμμου .....υπεροχο Θαναση!!!καλο βραδυ ::smile.::
nadin1974
03-10-2012 @ 22:58
..λίγο γυρνάει η ψυχή, σαν λευκα στο αγιάζι
τους κλώνους γέρνει προς τα εκεί
που η νιότη αχνοσκορπάει!!!
Καλησπέρα Θανάση!
πανέμορφα μελαγχολικό το ποίημά σου!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
esperia iris
04-10-2012 @ 00:56
Σε ευχαριστώ που σε διαβάζω.................

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο