| |
Πώς να ξεχάσω την αλήθεια στην άκρη τούτου του σπιτιού
Τι να σας πω που δεν με καίει και να γελάσω με το νου
Είναι η πόρτα κλειδωμένη στέκει στην κόχη του γκρεμού
Πετώ και μέσα μου κοιτάω το παραμύθι του λεπρού
Τι να το κάνω το λουλούδι αφού μου καίει το κορμί
Τι να το κάνω τα τραγούδι που μου ταράζει τη ψυχή
Και τα μελλούμενα με τρόμο κοιτώ και κλαίω μοναχός
Και είναι ο δικός μου δρόμος μαύρη φωνή και χαλασμός
Ποιος με ρωτάει για τη μοίρα αν έχει δύναμη σφοδρή
Και μες στα δυο μου χέρια μύρια να καίνε οι κατατρεγμοί
Τι να χει άραγε το στόμα σαν το φιλώ και δεν μιλάει
Τι να χω άραγε να δώσω αν τα μαλλιά μου έχω κάψει
Παλιάτσοι τρέχουνε στο δρόμο και χαχανίζουνε τις νύχτες
Κοιτώ το άγνωστο με τρόμο και παραδέρνω μες στις γρίλιες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
