| |
Λέω πως δεν την έχω ξαναδεί, μονάχα τη θυμάμαι πια
Μα λέω ψέμματα
Μέσα μου γυροφέρνει ακόμα εκείνη
Όμως θα πρέπει να μεγάλωσα πολύ
Για τελευταία δεν τη βρίσκω πουθενά
Στου εαυτού μου τις βατές, τις αχανείς εκτάσεις
Μόνο στις αναμνήσεις μου
(Μα τι γλυκιά που ήταν! Τι γλυκιά!!)
Μέσα στη χάβρα του μπαρ
Ρίχνω το βλέμμα μου σκοινί για να πιαστείς
Να διασχίσεις ωκεανό από καπνό κι ανθρώπους
Για να ‘ρθεις να με βρεις
Πόσο μας εξιδανικεύουν
Τα έντονα φώτα κι οι φρενήρεις ρυθμοί
Της μουσικής
Το φιλί του αλκοόλ κι η αγκαλιά του καπνού
Η άγρια και σκληρή μας ελευθερία
Η αγωνία μας
Ν’ αποδειχτούμε ζωντανοί
Μετά θ’ αποτινάξουμε από πάνω μας όλα τα παραπάνω
Αντάμα με τα ρούχα μας
Αντάμα με τις προσδοκίες μας
Για να με στείλεις όσο πιο μακριά από σένα μπορείς
ένας τρόπος υπάρχει:
Μέσα μου να μπεις
Κακό μου παιδί
(Σε πλάσματα «καλά» δεν επιτρέπω να μ’ αγγίξουν
- όχι πια)
Όνειρο απρόσκλητο
Πάντα την ίδια ώρα
Που αποκοιμιέται ο παρολίγον οργασμός
κι ευθύς ξυπνά ανυπόμονος ο πόνος
Όνειρο απρόσκλητο
Τόσο βελούδινο και τόσο ακαταμάχητα γλυκό
Στ’ όνειρό μου είναι που τη βλέπω ακόμα, ναι
Και που τη νιώθω πιο πολύ από ποτέ
Να μεγαλώνει μέσα μου έως ότου να με γεμίσει
Κι ακόμη περισσότερο
Έως ότου να με γκρεμίσει
Σα βουνό από βράχο με ραγίζει
Λάβα ολόγλυκη και λαμπέρη εκείνη
Κι ολόκληρη εμένα την καταναγκαστικά σκληρή
με λιώνει όπως με πλημμυρίζει...
...
Στ’ όνειρο αυτό ξυπνώ
Σε κρεβάτι ζεστό
Τελείως άβαφη, με απαλές πιτζάμες
Γύρω μου πάλλεται μια τρυφερότητα ασυγκράτητη
Κι ασύγκριτη
Που με τυλίγει δίχως να με πνίγει
Κάποιος με ξυπνά γλυκά
Μου ‘χει φτιάξει για πρωινό ζεστή σοκολάτα
Με μπόλικη κανέλλα
Και μου ψιθυρίζει με αγάπη άπλετη και καθαρή:
Ώρα να ξυπνήσεις πια
Ένα κακό όνειρο ήταν όλα αυτά
Που νόμιζες που ζούσες
Εγώ είμαι εδώ αληθινά
Δίπλα σου
Μαζί σου
Εγώ θα σε φροντίσω
Και δε θ’ αφήσω ποτέ κανέναν να σε πειράξει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
