| |
ΓΕΝΝΗΣΗ
στο παραθύρι το τρανό θα σε κοιτάω
σαν μια πιρόγα, μία πέτρα και σαν φως
και την ανάσα σου θα πίνω να μεθάω
τρελό πουλί, μικρό παιδί και λυτρωμό
στην κάθε ρίζα σου θα στέκω να μιλάω
και στα φτερά σου θα σου γράφω ιαχές
στο κάθε νεύμα σου τη νίοτη μου θα πλάθω
και στα χαλάσματα θα κτίζω δυο φορές
σε κάθε διάσταση θ' αφήνω την καρδιά μου
να γουργουρίζει σαν ρωτάει τι και πως
σε γαλαξίες θα χαρίζω τα κορμιά μου
και θα κεντάω στο μυαλό μου την ηχώ
μα πιο πολύ αυτό που πάντα θα φοράω
και θα ποτίζει τον ατμό μου διαρκώς
τη μυρωδιά του παραδείσου που ρουφάω
της γέννησής μου τον ρυθμό μοναδικός
αφιερώνεται στον ιχνηλάτη και στην υπερβασή του που ήταν το ερέθισμα να γράψω τη γέννηση μόλις διάβασα τους στίχους της στη λέσχη του βιβλιού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
