| |
| | Για την Μαρία Καλίτσου |  | | | Για την καθηγήτριά μας... Αντίο.... | | |
Αστισμός, ο χάρος με χαράς μορφή
Χάρος που κρυφά τη ζήση σου, σου παίρνει
χτυπά τον ψυχισμό με φώτα λαμπερά
τυφλώνοντας σου κρύβει την αλήθεια
Μαύρος είναι ο θάνατος που πέφτει πάνω σου
όχι κυτταρικός, εκείνον που σαν φίλο δέχεσαι
σκέψης θάνατος, ο χείριστος, αυτόν να τον φοβάσαι
πιο εύκολα σε κάνει τη σκανδάλη να τραβήξεις
Ψωμί, παιδεία χάνονται από τις εξαρτήσεις
τη λεύτερια για ψίχουλα μόνος σου την δίνεις
Στο τέλος χάνεσαι στην άβυσσο σχίζοντας τα φρένα
και μία χούφτα χάπια σου τελειώνουν τη ζωή
Κι εσύ θύμα τ'αστισμού, της κοινωνίας θύμα
την πίεση δεν άντεξες, γοργά επαρετήθης
Μονάχη βρέθηκες ημέρες ύστερα, ω κρίμα
μια δάδα έσβησε, μαζί της και χιλιάδες γνώσεις
Αντίο καθηγήτριά μας, στα γουναράδικα ξανά
στους ταξικούς αγώνες σύντροφοι, στο μέτωπο μπροστά
με όπλο το βιβλίο και κουρσούμι το στυλό
τη νίκη να γιορτάσουμε μ'εργάτη και λαό!
Γ.Κ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται.... | | | |
|
monajia
22-10-2012 @ 18:45 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | nikodo
22-10-2012 @ 20:17 | Αθάνατος ο δάσκαλος όταν οι μαθητές του , έτσι , τον μνημονεύουν .
Θυμήσου Γεώργιε ....Αμες δε γεσόμεθα, πολλώ κάρρονες | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
